Eren Erdem ile Türkiye’ye yaptığım en son ziyaretimde tanıştım. Heyecanını, yoksullardan ve zayıflatılmışlardan yana tavrını ve söylemini kısmen aşırı ve hayali bulmama rağmen sevdim. Hatta, eleştiri konusunda babasını bile affetmeyen ben, Eren’in bazı iddialarına eleştirmemek için özel gayret bile sarf ettim. Türkiye halkının milli ve dini haplarla uyurgezerlere ve kölelere çevrilmesine ve böylece kapitalizm denilen ahlaksız bir sistemin iç ve dış sömürü canavarlarına teslim edilişine karşı vicdanın bir isyanı olarak gördüm Eren’i.