Kendisini körlemesine izleyecek
mürit, cemaat, reaya, gönül eri, mukallit ve sersemit
arayan bir şeyhin itirafları:)

MESUT: Bu arada Hazreti Edip Yüksel olmak nasıl bir olgu? Çember büyüyor mu?

Hz Edip bin Sadreddin el-Norşinî Küddisellahu Sirrah-ül Aziz:

Sevgili müridim, çemberin büyümesi için sevap işler yapmam lazım, hikmetli sözler söylemem lazım. Örneğin “Minare öldü, cami yetim kaldı” diye avazım çıktığı kadar bağırmam lazım. Veya “İsa Musa’nın babasıdır” diye yeni bir içtihat da bulunmam lazım. Veya “keçi kılında şifa vardır” veya “sinek avlamanın sevapları” gibi hikmetli sözler söylemem lazım. Buna ek olarak, mutlaka geçmişten bazı peygamberleri, dinî ve milli kahramanları alabildiğine abartarak övmeliyim ki nebilerin varisi olan beni de gözlerinde büyütsünler, bana ölü gibi teslim olsunlar, bana kapıkulu olsunlar. Hatta onlara “Bizim tarikatımızda dört şeyi terk edip unutmalısınız. Dünyanızı, ahiretinizi, varlığınızı bana terk edeceksiniz ve bunları bana terk ettiğinizi de unutacaksınız” demem lazım. Bunları çok ciddi ve terbiyeli bir biçimde söylemeliyim. Bunları söylerken başıma mutlaka sarık, fes, takke veya tencere kapağı, ama mutlaka bir şey koymalıyım. Yüzümde vitaminli sakal-ı şerif olsa daha heybetli olur ama bu zamanda kıl-ı şerif olmasa da oluyor. Kapıkulları başka kıllar ile yetiniyorlar. Bana inanan birkaç müride ellerimi ve ayaklarımı öptürdüm mü veya ben konuştuğumda cezbeye girip ağlayan birkaç inançlı buldum mu tamamdır. Bunlar tonlarca mürit toplamanın asgari koşullardır. Daha fazla sır ifşa etmek istemiyorum. Zira ortalık şeyhlerle dolacak ve büyük rekabet içinde mürit bulmam zorlaşacak.