İslami Reform için Manifesto

Edip Yuksel
İnglizce orijnali Manifesto for Islamic Reform’dan Çeviren: Tufan Karadere

Şuradan indirebilirsin:
Manifesto-Turkce-PDF

“İnsanlar! Rabbinizden size bir kanıt geldi ve üzerinize apaçık bir ışık indirdik.” (4:174)

“…Düzeltildikten sonra yeryüzünde bozgunculuk yapmayın…” (7:85)

“Halklara bir uyarıdır. İlerlemek yahut geride kalmak dileyenleriniz için.” (74:36-37).

Emevi ve Abbasi hanedanları zamanında din adamları tarafından uydurulan dinin etkisi Müslüman ülkelerde hala baskın durumda. Kuran’ın eksik, anlaşılamaz ve manevi bir rehber olamayacak kadar yetersiz olduğu fikri, dinsel kitapların ortaya çıkması için muazzam bir talep oluşturdu; ve sakallı sarıklı din adamları tarafından ciltlerce kitap ortaya çıkarıldı. İnsanlara bu kitapların Kuran’ı tamamlayacağı, açıklayacağı ve ayrıntılandıracağı söylendi. Dolayısıyla bu din adamlarının ima ettiği aslında Allah’ın bilge ve kolay anlaşılır bir yazar olmadığı idi; mesajını açıkça ifade edemedi ve bir çok konuda, hatta bazı önemli manevi ilke ve uygulamaları içeren konularda bile rehberlik sağlamayı başaramadı. Bu tamamlayıcı kitaplar olmadan, Kuran bireylere dinde ancak sınırlı derecede yol gösterici olabilirdi. Hatta bazıları işi sadece Kuran okumanın kişiyi yanlış yola götüreceğini ilan etmeye kadar götürdü. Sayısız hadis ve mezheb hukuku şeriat kitabı “sahih” yani güvenilir veya “hak” yani gerçek olarak etiketlendi. Böylece bu kitaplar pratikte Kuran’ın yerine geçmiş oldular. Kuran tek başına anlaşılabilecek bir kitap değildi; insanların Kuran’ı anlayabilmek için profesyonel anlatıcılara, koleksiyonculara, editörlere ve söylenti ve spekülasyon ulemasına gereksinimi vardı. Bir çok insan Kuranı yorumlamak ve açıklamak için yazılmış ciltler dolusu kitap arasında kayboldu ve Kuran’ın kendisini çalışmak için zaman bulamadı. O zamanı bulan ayrıcalıklı azınlığın ise Kuran’ın anlamak için çok az şansları vardı, çünkü zihinleri insan yapımı dini talimatlarla zehirlenmiş, mantıkları “kutsal virüsler” olarak adlandırabileceğimiz çelişkili öğretiler tarafından yozlaştırılmıştı.

Din uleması, imamlar ve onların kör izleyicileri, Kuran’ın bulunduğu fiziksel ortama (üzerinde Kuran ayetlerinin yazılı olduğu deri veya kağıt parçalarına) azami derecede saygı göstermelerine rağmen Kuran’ın mesajına olan inanç ve saygılarını kaybettiler. Kuran ayetleri duvarlarda yüksek yerlere asıldı, dokunulacakları ya da ele alınacakları zaman abartılı saygılar sunuldu, ama aynı ayetler yol gösterici olarak nadiren başvuru kaynağı sayıldı. Muhammed’e yakıştırılan binlerce hadisin oluşturduğu çelişkili ve karmakarışık labirentler içinde onların da kafaları karıştı ve mezheb kitaplarının saçma ayrıntıları arasında kayboldular. Kuran’a ara sıra atıfta bulundukları zaman da, bu çoğu kez kötüye kullanma amacını taşıyordu. Kutsal savaşlar ilan edebilmek veya saldırganlığı haklı çıkarmak için ayetleri bağlamlarından koparıp slogan olarak kullanma gibi… İnsanları cahilliğin karanlığından çıkarıp özgürleştiren Kuran, Muhammed’in vefatından kısa bir süre sonra, ayetleri ölüler için okunan, zihinsel veya fiziksel hastalıkları olanlar tarafından muska olarak taşınan, korkulması ve önünde eğilinmesi gereken kağıttan bir puta dönüştürüldü.

Kuran, en çok okunan kitaplardan biri olarak kabul görmesine rağmen, milyonlarca müslüman Kuran’ı anlamının farkında olmadan okur. Ana dilleri Arapça olanlara bile anlayışlarına güvenmemeleri öğretilir. Kuran en çok okunan kitap olabilir, ama din adamlarının ortak çabalarıyla tarihteki en az anlaşılan ve en az uyulan popüler kitap haline getirilmiştir.

Kuran’ın ileriye götüren ve aydınlatan mesajından kitleler halinde geriye dönüş başladığında, Yahudilerin Mişna ve Gemarasının Arap versiyonu olan hadis ve sünneti reddedenler mürted (dinden dönen) olarak etiketlenerek hadis ve sünnet izleyicileri tarafından tehdit ve işkenceye maruz bırakıldılar, öldürüldüler. Örneğin, müslüman tarihinin eleştirel bir yaklaşımla incelenmesi, Ebu Hanife’nin Emevi ve Abbasi hanedanları tarafından zulme uğrayan cesur bir tektanrıcı (hanif) olduğunu ortaya çıkaracaktır. Yaşamı boyunca hadisi kabul etmemekle suçlanmasına rağmen, ölümünden sonra katiller onun artmakta olan saygınlığından yararlanarak onun adını taşıyan sünni bir mezheb üretmiştir.

Hislamın Kökeni

Muhammed peygamberin ölümünden sonra şeytani bir gelişme oldu. Erkek din uleması, Kuran’ın öğretilerine doğrudan aykırı bir şekilde, dini yalnızca Allah’a özgülemek yerine onu aşağıdaki listedeki ‘kutsal’ ortakların bir ürünü haline dönüştürdüler:

• Allah +
• Muhammed +
• Muhammed’in arkadaşları +
• Muhammed’in arkadaşlarının arkadaşları +
• Mezheb kurucuları +
• Mezheblerin sonraki önderleri +
• Belli bir mezhebin ilk uleması +
• Belli bir mezhebin son uleması; vb, vb..

Bu ortaklık Muhammed’in sözleri sayılan hadisleri, Muhammed’in yaptıkları sayılan sünneti, bazı seçkin eski ulemanın ortaklaşa hükmü sayılan ‘icma’yı ve onların her birine ait ictihadlardan oluşan ‘şeriat’ı üretti ve sonuçta Muhammed’in bu dünyadan ayrılışını izleyen yaklaşık otuz yıl içinde birbirine düşman bir sürü mezheb ortaya çıkardı (6:159; 23:52-56). Ortaçağa ait Arap/Hristiyan/Yahudi kültürlerinin bu bileşkesi, son peygamberin ilettiği din guya bu imiş gibi, insanlara Allah’ın kuşkudan arınmış dini diye sunuldu. Oysa gerçekte Allah’ın insanlara seslenme aracı olarak Muhammed’e indirdiği son ve geçerli tek ileti Kuran idi; orada şöyle deniyordu:

“Onu sana Biz okuyacağız. Bizim okumamızı izle. Sonra onu açıklamak ta Bizim işimiz.” (75:18-19)

İslamın kutsal kitabının yorum ve çevirisi diye ortaya konan bilgisiz, hoşgörüsüz, kadın düşmanı, çağdışı ve hurafelere dayalı uygulamalar ne yazık ki yüzyıllarca katlanarak birikti. Şimdi artık o beşeri kuruntu ve gelenek katmanlarını ilahi kitabın sırtından koparıp atmanın ve Kuran’daki gerçek iletiyi insanlara yeniden tanıtmanın zamanıdır. (6:21; 7:29; 9:31; 16:52; 39:2,11,14; 40:14,65; 42:21; 45:17; 74:1-56; 98:5).

Son derece zalim bir din devletinin güdümünde pek çok insan, İnglizce ‘his’ zamirine atfen Hislam dediğimiz sistemi kurma işine soyundu. Allah’ın kitabına ekleme yapma veya ona katılma şansları yoktu ama hadis sayesinde bidatın, hurafenin, uydurmanın ve çarpıtmanın kapıları sonuna kadar açıktı. Buhara’dan bir adam çıkıp kulaktan dolma söylentileri Muhammed peygamberden iki yüz yılı aşkın bir süre sonra toplamaya başladığında dinsel hurafelere ve uydurmalara son derece uygun bir coğraya ve toplum yapısı vardı. O insanların kendileri ve ana babaları mezheb savaşlarına ve kıyımlara katılmışlardı. Dinsiz, Hristiyan ve Yahudi pek çok kişi kuşkulu nedenlerle İslama girmişti, ve onların çoğu, yeni dini özümsemeden, eski kültürünü ve dinden beklediğini İslama taşımayı yeğlemişti. Seçkinler kendi dini duruşlarını haklı gösterip kabul ettirmek amacıyla dini, kültürel ve politik görüşlerine ait uygulamaları bu yeni hadis, sünnet, tefsir ve fetva modası sayesinde bol bol pazarladılar. Ayrıca, esbab-ı nüzul (vahyin nedenleri) denen sayısız öyküler uydurdular; her ayetin neden indirildiğini açıklıyormuş gibi yapıp ilahi iletinin anlamını çarpıttılar ya da kapsamını daralttılar. Belli bir din, kültür, kabile, mezheb, tarikat ya da hükümdarı yüceltmek için kelimelerin anlamını ve bağlamını kaydırdılar. Erkek hepbanacılar, ruhbanlar ve kadın düşmanları bu yozlaştırma hareketini ustaca kullandılar. Muhammed’in sözleri ve edimleri olarak kutsanan kulaktan dolma söylentiler ve onun ilah edinilen sahabelerinin adları bölüp parçalamada, kültürel eritmede, hattâ ticari tanıtımda güçlü birer araç ya da Truva Atı olarak kullanıldı. Özetle, Kuran dışlandı; ilahi ileti fena halde çarpıtıldı.

Muhammed’e ait olduğu öne sürülen binlerce hadis onun ölümünden hemen sonra uydurulmaya başlandı, ikiyüz yıl sonra devşirildi, ve yüzyıllar sonra ‘sahih’ hadisler adı altında kitaplaştırıldı. Hadislerin uydurulma amaçları şöyle sıralanabilir:

• bir mezhebin öğretilerini bir başkasına yeğlemek (abdesti bozan nedenler, yasak olan deniz ürünleri);
• isyancıları etkisiz kılmak için hükümdarın yetke ve uygulamlarını övmek ya da haklı göstermek (Mehdi ve Deccal);
• bir kabile ya da hanedanın çıkarlarını gözetmek (Kureyş kabilesini ve özellikle Muhammed’in sülalesini kayırma);
• cinsel istismarı ve kadın düşmanlığını haklı göstermek (Ayşe’nin yaşını küçük göstermek, kadınların namazına engel olmak);
• dehşet, baskı ve diktayı haklı göstermek (Ureyne ve Ukeyle halkından bazılarını işkenceden geçirmek, Medine’deki Yahudi halkı yok etmek, şiirle eleştiri yapan bir kadın ozanı öldürmek);
• ibadete ibadet, dindarlığa dindarlık eklemek (nafile namazlar);
• hurafeleri diriltmek (büyücülük yapmak, Kabe’nin yanındaki kara taşa tapınmak);
• bazı nesne ve edimleri yasaklamak (hayvan ve insan resmi yapmak, müzik aleti çalmak, satranç);
• Yahudi ve Hristiyanların inanç ve uygulamalarını İslama sokmak (taşla öldürmek, sünnet etmek, başörtüsünü dayatmak, inzivaya çekilmek, tesbih çekmek);
• İslamdan önceki Mekke’de yaygın olan inanç ve uygulamaları yeniden yaşama geçirmek (şefaat, kölelik, aşiret tutkusu, kadın düşmanlığı);
• halkı hoşlandıran öyküler uydurmak (‘miraç’ta göklere çıkıp namaz pazarlığı yapmak);
• Muhammed’i tanrılaştırıp onu öteki peygamberlerin üstüne çıkarmak (ayın parçalanması dahil bir sürü mucize);
• tektanrıcılara karşı hadis kullanmak (yalnızca Kuran diyenleri suçlamak); ve hattâ
• bir çiftliğin ürünlerini tanıtmak (Ajwa bölgesinde yetişen hurmaların üstünlüğü) …

Anılan bu amaçlara ek olarak Kuran’daki ‘muğlak’ veya ‘anlamsız’ kelime ve ifadeleri açıklamak, hadislere aykırı ayetleri çarpıtıp uyarlamak, veya Kuran dışı eften püften bilgiler sunmak için de bir sürü hadis uyduruldu (Örneğin: Sakar, 2:187; 8:35 …)

Hislam değil İslam

Kuran’ı inceleyelim önce ve bir barış, iman ve yalnızca Allah’a teslimiyet düzeni olan islamın esaslarını sayıp dökelim.

İslam:

• islam özel isim değildir; kök olarak teslimiyet/barış anlamına gelir. İbrahim’le yeni bir aşamaya ulaşan (4:125; 22:78) ve tüm peygamberler ve elçiler tarafından iletilen ilahi sistem Allah tarafından bu kelimeyle tanımlanır (5:111; 10:72; 98:5).
• yalnızca Allah’a teslim olmaktır (2:112,131; 4:125; 6:71; 22:34; 40:66).
• yaratılışımızdaki sistemdir (30:30).
• doğa ile uyumlu evrensel ilkeler sistemidir (3:83; 33:30; 35:43).
• yalnızca öznel deneyimler değil nesnel kanıtları da ister (3:86; 2:111; 21:24; 74:30).
• bir savın doğruluğunu kabul etmek için kalabalıklara veya duygulara değil aklın ölçüsüne başvurmamızı bekler (17:36; 4:174; 8:42; 10:100; 11:17; 74:30-31).
• bilgi, eğitim, ve öğrenime önem verir (35:28; 4:162; 9:122; 22:54; 27:40; 29:44,49).
• insanın yeryüzündeki yaratılışını bilimsel olarak araştırmamızı öğütler (29:20).
• Allah ile insanın arasına din adamlarının ve şefaatçıların girmesini reddeder (2:48; 9:31-34).
• dinden çıkar sağlamayı yasaklar (9:34; 2:41,79,174; 5:44; 9:9).
• bireyin özgür ve sorumlu davranmasını, ve yetkisiz yetkililere boyun eğmemesini savunur (6:164).
• her türlü inanç ve düşüncenin özgürce açıklanabilmesini savunur (2:256; 18:29; 10:99; 88:21-22).
• kamu işlerinde yöneticilerin seçilmesini ve toplu danışmayı gerekli görür (42:38; 5:12).
• yönetime bütün vatandaşların katılmasını sağlayan bir demokrasiyi önerir (58:11).
• rüşveti yasaklar; çıkar gruplarının ve şirketlerin yönetimde tekel olmasının önlemlenmesini öğütler (2:188).
• yönetici seçiminde ehliyet ve adalet ilkelerinin gözetilmesini emreder (4:58).
• herkes için adaleti savunur; ve hukuk sözkonusu olunca hiçbir ırkı, dini veya mezhebi kayırmaz (5:8).
• yönetim ya da bireylerce hakkı yenen herkese tazminat almak veya adaleti gerçekleştirmek için dilekçe ile şikayette bulunabilme hakkı tanır (4:148).
• sosyal yardım, ekonomik özgürlük ve zenginliğin paylaşılmasını teşvik eder (2:215, 59:7).
• her bireyin yaşama hakkına son derece saygı gösterir (5:32).
• bir toplumun niteliğinin kendisini oluşturan üyelerin niteliğine bağlı olduğunu ilke edinir (13:11).
• kişinin özel yaşamına saygı göstermemizi emreder (49:12).
• delillerle kanıtlanıncaya kadar her sanığı suçsuz sayar (49:12).
• tanıklık edecek kişileri olası tehditlerden korur (2:282).
• suçsuz kimseleri başkasının suçundan sorumlu tutmaz (53:38).
• kişilerin malvarlığını güvence altına alır (2:85,188; 4:29; ancak 24:29 ve 59:6-7‘deki durumlar istisnadır).
• üretmeyen ekonomiden uzak durmamızı öğütler (2:275; 5:90; 3:130).
• yoksullara bakmamızı ve yardım etmemizi ister (6:141; 7:156).
• insanların ırk ve cins farklılığını bir avantaj olarak görmemizi ve Adem’in çocukları olarak birbirimize olan eşitliğimizi vurgular (49:13).
• kadınları erkekler gibi saygın kabul eder (3:195; 4:124; 16:97).
• bilincin önemini vurgular (5:90).
• bütün ulusları birbiriyle barış içinde yaşamaya çağırır (2:62; 2:135-136, 208).
• dünyayı bütün insanların evi sayar ve bir ülkeden diğer ülkeye göç etmeyi herkesin hakkı kabul eder (4:97-98).
• saldırganları güçle caydırıp barışı gerçekleştirmemizi ister (60:8,9; 8:60).
• ‘altın kaplamalı bronz’ kuralı, bağışlamanın teşvik edildiği hukukta suç, suçlu ve ceza arasında benzerlik kuralını izler (42:20; 7:33).
• hakkı yenenlere ve baskı görenelere arka çıkmamızı emreder (4:75).
• insanlara doğruluk ve güzel ahlakta yarışmayı öğütler (16:90)
• insanları, barış, dürüstlük ve nezaket gibi iyi şeylere özendirip kötülükten caydırmaya çağırır (3:110)
• ahlaki değer ölçülerinin yüksek tutulmasını ister (25:63-76; 31:12-20; 23:1-11).
• doğal çevreyle uyum içinde yaşamamızı emreder (30:41).
• Allah’ın onayladığı tek yasa/sistem’in islam olduğunu bildirir (3:19,85).

Sonuç olarak, İslam yani teslimiyet ve barış denen ilahi sistemin yerini almak üzere ulema tarafından hadis, Sünnet ve mezheb kuralları üretilerek bizim Hislam dediğimiz bir din uydurulmuş durumda. Öyle bir çarpıtma ki bunun derinliği ve genişliği insanın hayal gücüne dahi sığamaz. İşte Sünni ve Şii mezheb liderleri tarafından yapılan çarpıtmanın, en fazla saygı gören Sünni ve Şii kaynaklarında yer alan Kuran’a aykırı öğretilerin örneklerini içeren bir liste:

Yukarda belirttiğimiz gibi, bunlar ve putperestlik, kadın düşmanı yaklaşımlar ve uygulamalar, batıl inançlar ve dindar insanlar için hayatı çekilmez hale getiren sayısız yasakları içeren diğer bir çok dini emir Kuran’ın mesajının yerine geçti. Bu, Kuran’ın tamamlanmamış ve detaylardan yoksun olduğunu iddia ederek, Kuran’ın “Allah ve elçisine uyun” gibi bir çok ayetini çarpıtarak, ayetleri ve hatta “elçinin size verdiğini alın, size vermediğinden uzak durun” gibi ayetin bir bölümünü bağlamları dışına çıkararak başarıldı. Haklılıklarını kanıtlamak için, tuvalete nasıl girileceği, tuvalette temizlik için kaç taş kullanılması gerektiği, namazlarda ellerin veya parmakların şekli, sakalın veya bıyığın uzunluğunun ne olması gerektiği,, hangi gömlek renginin caiz olmadığı, dişleri nasıl fırçalamak gerektiği vb. anlamsız detaylar içeren sayısız hadis ürettiler. İnsanlar aradıkları anlamsız veya gereksiz detayları Kuran’da bulamadığında, Hislam propagandacıları onlara Kuran’ın bir açıklayısı, tamamlayıcısı veya eki olarak mezheb hukukunu ve hadisleri sundular. Dolayısıyla, Allah’ın korunmuş sözleri, cahil insanlar tarafından uydurulmuş korunmasız yalanlara ihtiyaç duyuyormuş gibi gösterildi. Allah’ın sistemi, bir limited şirket dini haline getirildi.

Yıllar önce, İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi “İslam Anlayışı” konulu bir panel düzenlemişti. Katılımcılar tanınmış ilahiyat profesörleri idi. Fıkıh (mezheb hukuku) profesörü, fıkh ve usül ül-fıkh (hukuk yöntemi) okunmadan ve bu konular üzerindeki Sünni literatürü anlamadan Kuran’ın anlaşılamayacağını söyledi. Tasavvuf profesörü “Kuran’ın tasavvuf bilmeden ve uygulamadan anlaşılamayacağını” tartıştı. Hadis profesörüne göre de “Kuran hadis ve yöntemlerini anlamadan ve bilmeden anlaşılamaz” idi. Son olarak, Siyer, yani Muhammed ve arkadaşlarının tarihi profesörüne göre ise “Kuran o zamanın tarihi bilinmeden ve anlaşılmadan anlaşılamaz”dı.

Panele katılan her dört profesör de Kuran’ın ne kadar anlamsız olduğu konusunda anlaşıyordu. Hatta bu konuda bir fikir birliğine varmışlardı. Onları körü körüne izleyenlerin tek yapması gereken Kuran’ı unutup yüzlerce ciltlik çelişkili mezheb öğretilerine gömülmek olmalı. İnsanlara fıkıh, hadis, tasavvuf ve islam tarihini anlayabilmek için, sapla samanı birbirinden ayırabilmek için öncelikle Kuran’ı çalışmaları ve anlamalarını önerecekleri yerde, tersine bir yöntem için tartışıyorlardı. Yaptıkları, yüzlerce ciltlik çelişkiler çorbasının oluşturduğu literatürü kişi ile Allah’ın sözü arasına koymaktan ibaretti. Bunun vardığı nokta, “hadisler arasındaki çelişkilerin uzlaştırılması bilimi” adı verilen değişik bir alanın ortaya çıkmasıdır. Bu alanın konusu, uydurukları yayma ve güvenilirliğini koruma amacıyla aptalca savunmalar geliştirmektir. Bu yolla kimsenin Kuran’a ulaşamayacağını, ve ulaşanların da bunca filtre, duman ve sis arasında Kuran’ın ışığını göremeyecek kadar kör durumda olacağını iyi biliyorlardı.

Kuran’ın Hadis, Sünnet, İcma ve Şeriat Dörtlemesini Önceden Haber Verişi

İlginçtir, Allah bize Muhammed’in tek şikayetinin halkının Kuran’ı terkedişi olacağı konusunda bilgilendirir (25:30). Hadis kitaplarının inanmamızı istediği gibi sünneti terkedildiği için şikayette bulunmayacaktır. İnandıkları put Muhammed’in kendine has şefaat gücüyle kendilerini ahirette kurtarmasını bekleyenler, putları tarafından reddedildiklerine şahit olduklarında şaşıracaklar.

Cahil ve inkarcı insanların Kuran’ı kaale almayacağını ve Kuran’ın aydınlatıcı ve ilerici mesajını hadis, sünnet, icma ve şeriatın karanlık öğretilerine değişeceğini bildiği için, Allah bu sözcükleri haber verici bir nitelikte kullanır:

• Hadis sözcüğü, insanların söylediği sözleri tarif etmek için kullanıldığı her yerde olumsuz bir anlama sahiptir (12:111; 31:6; 33:53; 45:6; 52:34; 66:3).
• Kuran, Sünnet sözcüğünü asla Muhammed ile bağlantı kuracak şekilde kullanmaz. Geçerli olan tek bir Sünnet (yasa, kalıp, örnek) vardır, o da Sünnetullah’tır (Allah’ın yasası, kalıbı, örneği). Allah’ın geçmiş kuşaklara uyguladığı sünnet (yasa) genelde doğal felaketler veya sosyal huzursuzlukları hakketme anlamındadır (33:38,62; 35:43; 40:85; 48:23).
• Benzer şekilde, Kuran icma (fikir birliği) sözcüğünü de insanların eylemlerini anlattığı durumlarda olumlu anlamda kullanmaz (20:60; 70:18; 104:2; 3:173; 3:157;10:58; 43:32; 26:38; 12:15; 10:71; 20:64; 17:88; 22:73; 54:45; 28:78; 7:48; 26:39; 26:56; 54:44 …).
• İlginçtir, putlaştırılmış imamların fikirlerini yansıtan mezhep öğretileri de şeriat (yasa, yol) olarak adlandırılır, ve Kuran’da bu sözcük de Allah’ın yasası dışında bir anlamda kullanıldığında, bu, kınamak içindir (42:21). Uymamız gereken Allah’ın yasasıdır (42:13; 5:48; 45:18).

Şimdi, Kuran’ın önceden verdiği bu haberlerin hayretler uyandıran gerçekleşmesinin ayrıntılarına bakalım. İlk put olan hadis ile başlıyoruz.

Muhammed zamanındaki gerçeğin düşmanlarını tasvir etmelerine rağmen aşağıdaki ayetlerin mesajı zaman içinde geçerliliğinden bir şey kaybetmedi. Tam tersine, ayetlerin dili önceden haber veren nitelikte olup tüm zamanların yoldan çıkmış insanlarını anlatmaktadır. İşte hadis denilen yalanları üreten Muhammed Peygamber’in düşmanlarını Kuran’ın önceden bildirişi:

Kendilerine bir mucize gelse ona mutlaka inanacaklarına dair tüm güçleriyle ALLAH’a yemin ederler. De ki: “Mucizeler ALLAH’ın yanındadır.” Mucize geldiği zaman da onların inanmayacağını bilmez misiniz? İlk başta inanmamaya karar verdikleri için anlaklarını ve gözlerini çevirip azgınlıkları içinde bocalar durumda bırakırız. Onlara melekleri indirsek, kendileriyle ölüler konuşsa ve her şeyi getirip önlerine toplasak, ALLAH’ın diledikleri hariç, yine inanacak değillerdir. Fakat çoğu gerçeği bilmez. Böylece, her peygambere insanlardan ve cinlerden olan şeytanları düşman kıldık. Aldatmak için birbirlerine yaldızlı hadisleri vahyederler. Rabbin dileseydi bunu yapamazlardı. Onlara ve uydurduklarına aldırma. Ahirete inanmayanların kalbi ona kansın, ondan hoşlansın ve gerçekten yapmak istediklerini yapabilsinler diye… ALLAH’tan başka yasa koyucu mu arayayım? O ki size kitabı detaylı olarak indirmiştir. Kendilerine kitap vermiş olduklarımız onun Rabbin tarafından indirilmiş olduğunu bilirler. O halde kuşkulananlardan olma. Rabbinin kelimeleri doğruluk ve adaletle tamamlanmıştır. O’nun sözlerini değiştirebilecek yoktur. O, İşitendir, Bilendir. Yeryüzündekilerin çoğuna uyarsan seni ALLAH’ın yolundan saptırırlar. Onlar ancak zanna uyuyorlar ve onlar sadece tahminde bulunup saçmalıyorlar. (6:109-116)

İsa’nın düşmanlarının, Üçleme öğretisini uydurduğunu ve Allah için birden fazla kişilik yaratarak Allah’a ortak koşlarını biliyoruz, benzer şekilde Müslümanlar da hadis kitaplarını uydurmuş ve Muhammed’i yargıda Allah’a ortak koşmuştur. Allah’a ortak koşmanın, yani çoktanrıcılığın bir çok yolu konusunda Kuran bizi bilgilendirir. Dikkatli bir okuyucu, hadis ve sünnet savunucularının öne sürdüğü tüm ana bahanelerin yukarda aktarılan ayetler tarafından reddedildiğini farkedecektir. Bu ayetler hadis izleyicilerini aşağıdaki niteliklerle tanımlar:

• Dudaklarından dökülenin tersine Allah’ın işaretlerini/mucizelerini takdir etmezler. (74. surenin önceden bildirilen haberinin ortaya çıkışında bu takdir edememenin çağdaş bir örneğine şahit olduk).
• Çoğu bilmeyen, kör takipçilerdir.
• Yaldızlı hadisleri birbirlerine ilahi bir esinlenme veya vahiy gibi sunarlar.
• Birbirine anlattıkları hadisler uydurmadır.
• Ağızlarıyla söylediklerinin tersine ahireti takdir etmezler.
• Allah’ın İslam’a ilişkin yargısında Muhammed’i ve diğer putları ortak koşarlar.
• Kuran’ın yeteri kadar ayrıntılı olduğunu kabul etmezler.
• Allah’ın sözünün tamamlanmış olduğunu kabul etmezler.
• Mezheplerini izleyenlerin sayısına çok fazla güvenirler; kalabalıkların peşine takılırlar.
• Zanlarına uyarlar.

Kuran’ın hadis sözcüğünü olumsuz şekilde kullanması raslantı değildir. Kuran’ın dili ve sözcük seçimleri son derece titizdir. Allah putperestlerin uydurduklarına “hadis” ismini vereceğini biliyordu; ve ilginçtir ki onlar da uydurdukları bu yalanlara isim olarak zengin bir dil olan Arapça’da başka bir sözcük bulamadılar, örneğin “ekval = söylenenler”, “akhbar = anlatılanlar”, “hikam = özdeyişler”, “athaar = öğreti/gelenek” sözcüklerini kullanmadılar. Keşiflerini farkında olmadan hadis (söz, söylem, hikaye veya yakın zamanlı olay) şeklinde isimlendirdiler. Bu, Kuran’sal tasarının gerçekleşmesinden başka bir şey değildir. Kuran, ne zaman Kuran dışında bir hadisten bahsetse, olumsuz bir anlam ifade eder. Uydurulan sözlerin ve söylentilerin takipçileri, uydurduklarına verdikleri isimleri Türkçe’ye veya diğer dillere çevirmedikleri için, onların öğretilerinin gerçek doğasını ortaya koymak ve apaçık Kuran’sal bağlantının peçesini kaldırmak amacıyla biz de HADİS sözcüğünü çevirmeden bırakacağız:

… Bu, uydurma bir hadis değil; fakat kendisinden öncekilerin doğrulayıcısı, her şeyin detaylı açıklaması ve inananlar için bir hidayet ve rahmettir. (12:111)

Hadis takipçileri Kuran’ın yeteri kadar detaylandırılmadığını iddia eder! Dolayısıyla Allah’ın Kuran’ın “tamamlanmış, mükemmel ve yeteri derecede detaylı” olduğu (6:19,38,114) şeklinde sürekli tekrarladığı ifadeyi reddeder, bunun yerine 60 cilt hadisi ve Kuran’ı tamamlayacak olduğu söylenen bir kütüphane dolusu çelişkili öğretiyi uygun görürler. Yukardaki 12:111 ayeti, bu uydurukçulara ve onları takip edenlere Allah’ın verdiği cevaptır. Allah uydurulmuş hadise ihtiyacımız olmadığını, Kuran’ın yeterince detaylı bir kılavuz olduğunu, ve ihtiyacımız olan her şeyin Kuran’da bulunduğunu bildirir. Tek takip edilmesi gereken “ahsan el-hadis” (en iyi söz) Kuran’dır. (39:23)

12:111 ayetinde, Bilge Allah, hem hadislerin kendisini, hem de hadisleri İslam’ın bir kaynağı olarak kabul etmedeki bahaneyi reddeder. Hadis takipçilerinin hiçbir bahanesi ne bu dünyada, ne de Yargı Günü’nde kabul edilmez. Allah onlara sorar:

… ALLAH’tan ve ayetlerinden başka hangi hadise inanıyorlar? (45:6)

Onlar da cevap verir: “Allah’ın vahiylerinin yanında Buhari, Müslim, Tirmizi, İbn Hanbel, Kafi, Nahjul Balaga ve diğerlerine inanıyoruz”.

Allah putperestlere meydan okur:

Doğru sözlüler iseler bunun benzeri bir hadis getirsinler (52:34).

Cevap olarak, kutsal hadis kitaplarından birinde (Ebu Davud) peygambere iftira atarlar:

Peygamber, sallallahu aleyhi vesellem, buyurmuştur ki: ‘Bana, Kuran ve onun benzeri olan hadis verildi’.

Kuran hadis sözcüğünü Muhammed’in sözleri anlamında kullanmış mıdır? Evet, hadis sözcüğü Kuran’ın iki yerinde Muhammed’in sözü anlamında kullanılmıştır, ama Sünnilerin veya Şiilerin hoşuna gidecek şekilde değil. Bu iki durumun açıkça belirttiği şeyler vardır. Bunların ilki, Herşeyi Bilen Allah’ın hadis sözcüğünü peygamberin kişisel sözleri için kullandığıdır, sadece Kuran ile sınırlı olan dini öğretiler için değil. İkincisi, her iki olayda da, Herşey Gücü Yeten Allah hadis sözcüğünü uyarıda bulunmak için kullanır. İşte ayetler:

… Yemeği yedikten sonra ayrılıp dağılın. Hadisler (sözler) ile oyalanmayın. (33:53)

Peygamber, eşlerinden birine gizlice bir hadis söylemişti. Eşi bunu yaydı… (66:3)

Bu ayetlerde görüldüğü gibi, hadis sözcüğü Muhammed Peygamber ile ilgili olarak kullanıldığında, ilginç bazı noktalara değinilir. Hadis peygamberin kişisel sözleridir; peşine düşmemeli (33:53) ve diğerlerine yaymamalıyız (66:3). Ne yazık ki Kuran ve Muhammed Peygambere saygı duymayanlar, Muhammed’in eşleriyle olan cinsel ve özel hayatı hakkında bir çok hadis uydurmuştur. İronik olarak, sevgi ve bağlılık adı altında Muhammed’e en kötü hakaretleri de onlar yapmıştır.

(“Neden Bütün Hadisler Çöpe?” isimli bir tartışma için www.IslamicReform.org sitesinin Makaleler kısmına göz atın)

Hadis Kitaplarından Bir Örnek:

Bunlar, çeşitli hadis kitaplarından, söylenti ve sahte öğreti koleksiyonlarından bir örnektir:

• Ureyne ve Ukeyle kabilelerinden bir grup peygambere geldi ve peygamber onlara deve sidiği içmesini öğütledi. Daha sonra, peygamberin çobanını öldürdükleri için peygamber onları bağlayıp gözlerini dağladı, ellerini ve ayaklarını kesti, ve çölde susuzluktan ölmeye terketti. (Buhari 56/152, Hanbel 3/107,163)
• Ben en şerefli elçiyim, yargı gününde sadece ben ümmetimi düşüneceğim. (Buhari 97/36)
• Elçiler arasında ayırım yapmayın; ben Yunus’tan daha iyi değilim. (Buhari 65/4,5; Hanbel 1/205,242,440).
• Evde, atta ve kadında kötü şans vardır (Buhari 76/53).
• Namaz kılanın önünden bir maymun, siyah bir köpek veya bir kadın geçerse namazı geçersiz olur. (Buhari 8/102; Hanbel 4/86).
• Cehennemi çoğunlukla kadınlar dolduracaktır; kadınlar zeka ve dinde eksiktir. (Müslim, İman 34/132; Muslim, Iydayn 4; Tirmizi, İman 6/2613; Ibn Mace, Fitan 19/4003; Ahmad b. Hanbel, Musnad, II/373-374, II/318; Ebu Davud, Sünnet 15/4679; Nasai, Iydayn 19)
• Peygamber savaşta kadın ve çocukların öldürülmesine izin verdi. (Buhari, Cihad/146; Ebu Davud 113)
• Dünya dev bir boğanın boynuzları üzerindedir; hareket ettiğinde depremler oluşur. (Ibn Kathir 2/29; 50/1)
• Liderler Kureyş kabilesinden seçilmelidir. (Buhari 3/129,183; 4/121; 86/31)
• Bütün siyah köpekleri öldüreceksiniz; çünkü onlar şeytanlardır. (Hanbel 4/85; 5/54)
• Allah zamandır. (Muvatta 56/3)
• Kimliğini ispatlamak için, Allah peygambere bacaklarını açıp gösterdi. (Buhari 97/24, 10/129 ve 68. sure hakkındaki yorum)
• Zina yapanların taşlanmasını söyleyen ayetin yazılı bulunduğu kağıt bir keçi tarafından yenilerek iptal edildi. (Ibn Mace 36/1944; Ibn Hanbel 3/61; 5/131,132,183; 6/269)
• Benu Eslem kabilesinden bir adam Peygambere gelerek yasadışı cinsel ilişkide bulunduğunu söyledi ve kendine karşı 4 kez tanıklıkta bulundu. Adam evli olduğu için Peygamber onun taşlanmasını buyurdu. (Buhari, Hadis 6814)
• Zina eden bir maymunu öldürmek için taşlayan bir maymkun kabilesine rastladım ve onlara yardım ettim. (Buhari 63/27)
• Peygamber öldüğünde zırhı bir Yahudiye bir kaç kilo arpa karşılığında rehin bırakıldı (Buhari 34/14,33,88; Hanbel 1/300; 6/42,160,230)
• Bir kadının parmaklarını kesmenin cezası: bir parmak için 10 deve, iki parmak için 20 deve, üç parmak için 30 deve, dört parmak için 20 (yirmi) deve vermektir. (Hanbel 2/182; Muvatta 43/11)
• Peygamber bir Yahudi tarafından büyülendi, ve günlerce ne yaptığı bilmeden dolaştı. (Buhari 59/11; 76/47; Hanbel 6/57; 4/367)
• Muhammed 30 erkeğin cinsel gücündeydi. (Buhari)
• Sol elinizle yemek yemeyiniz veya bir şey içmeyiniz, çünkü Şeytan da yeme içme için sol elini kullanır. (Hanbel 2/8,33)
• “Peygamber Ramazan bayramında tek sayıda hurma yerdi.” (Buhari 2/73).
• Peygamber buyurmuştur ki ‘Kim abdest alırsa burnuna su çekip temizlemelidir, ve mahrem yerlerini temizlerken tek sayıda taş kullanmalıdır. (Buhari 1/162, 1/163)
• Peygamber buyurdu: ‘Benden Kuran dışında bir şey yazmayın. Yazarlarsa yok edin. (Muslim, Zuhd 72; Hanbel 3/12,21,39).
• Peygamber Amr İbn As’a konuştuğu her şeyi yazmasını emretti (Hanbel 2/162).
• Ömer dedi ki: ‘Kuran bizim için yeterlidir, peygamberden herhangi bir şey yazmayın’. Odadaki herkes Ömer’in söylediklerini kabul etti. (Buhari, Cihad 176, Cizye 6, İlim 49, Marza 17, Magazi 83, Itisam 26; Müslim, Vasiyye 20,21,22).

Ulemanın Şeriat ve Fetvalarına Bir Örnek: Tuvalet Terbiyecisi Muhammed

İnternet’te dolaşırken, yanlış şekilde alim (ilim sahibi, bilgili insan) olarak nitelendirilen ünlü bir din adamının bir fetvasına rastladık. Adamın uzmanlık alanı, dinleyicileri, “bilgi” derecesi, bilginin insan hayatı ile ilgi derecesi, hadis kitaplarından yapılan alıntı sayısı, Kuran konusundaki cahiliyeti, ve adamın kör takipçileri, Müslümanların çağdaş dünyada neden rezillik içinde olduğunun birer açıklaması niteliğinde. Tuvalete gitmek için kutsal hadislere ihtiyaç duyanların, yetişkinlere tuvalet terbiyesi vermeyi Muhammed’in bir çok görevinden biri sananların, bunlara ve diğer anlamsız kurallara uyanların, “daha önemli konular” için düşünecek beyinleri kalmaması olağandır. Tuvalet görgü kuralları için hadis kitaplarından derlediği 13 kutsal kural hazırlayan Suudi din adamı Şeyh Muhammed Salih El-Müneccid’in kapanış cümlesi tedavi için hiç umut bırakmıyor. (fetvanın tamamı için www.islamicreform.org adresini ziyaret edin). Garip tuvalet usulleri ve garip sayıdaki taşlar gibi konulara daldığı için utanacağına, bu aptal talimatlarla övünme cüretini gösteriyor:

Eğer Şeri’at günlük konuların küçücük ayrıntılarına bile bu şekilde dikkat etmişse, daha önemli konular hakkında daha ne söylemeli sanıyorsunuz? Bunlara benzer kurallar getiren başka bir din veya sistem biliyor musunuz? Allah’ın verdiği mükemmelliği ve güzelliği, ve uymanın gerekliliğini kanıtlamak için bu bile yeterlidir.

Eğer bu, Şeriatin küçücük konulardaki güzelliğinin bir örneği ise, Allah önemli konulardaki hükümlerinden insanlığı korusun! Kaç müslümanın bu kurallara uyamadığı için suçlu hissettiğini bilmiyoruz. Kaç Sünninin bu kutsal tuvalet kurallarına tek tek uyacağız diye tuvaletini altına kaçırdığını da bilmiyoruz. Bu din adamının, hadisi cömertçe sürüsünü kapalı duvarlar ardında can çekişmekten kurtaracak şekilde yorumlamasına rağmen, kaç titiz takipçinin tuvalette kıbleye dönmüş olmamak için ters oturduğunu, veya kaçının tuvalette yön bulabilmek için GPS gibi ileri teknolojili “gavur icadı” cihazları kullandığını da bilmiyoruz. Bununla birlikte, kesin olarak bildiğimiz bir şey var; bunları ve uydurulmuş diğer yığınla kuralı takip eden insanlar grubu ilerleme ve refah konusunda şansını kaybetmeye mahkumdur. Kuran’ın bize Allah adına Şeriat uyduran din adamlarından uzak durmanın ve akılcılığın önemini hatırlatması şaşırtıcı değildir:

Hiçbir kişi ALLAH’ın izni olmadan inanamaz ve O, akıllarını kullanmayanları rezilliğe mahkum eder. (10:100)

Yoksa ALLAH’ın izni olmadığı halde onlar için dini kurallar ve yasalar ortaya koyan ortakları mı var? Daha önce belirlenmiş bir karar olmasaydı onların arasında yargı verilirdi. Zalimlere acı bir azap vardır. (42:21)

Sünni ve Şii imamlarının zihniyeti, mezhep öğretileri, ve fetvaları müslümanların ilerlemesine izin vermez. Fetva talebinde bulunan binlerce insan bunun kanıtıdır. İşte www.ask-imam.com adresinde yayınlanan fetvalardan biri:

Pakistan’dan Soru 14617:

Tüm DVDlerimi satmak istiyorum. Bu haram mıdır helal midir? Bu benim için çok önemli olduğundan lütfen bir cevap verin.

Esselam-ü-aleyküm..
Oldukça çok DVD’m var (yaklaşık 300 & toplam değeri 20,000 Rs. civarında), ve hepsinden kurtulmak istiyorum, çünkü sinema filmlerinin İslam’da helal olmadığına ve paramı boşa harcadığıma ikna oldum. Bu DVDleri helal para ile aldım. Dolayısıyla sorum ‘Bu DVDleri satabilir miyim? Burdan kazanacağım para helal midir yoksa haram mı?’ Bu DVDleri çöpe atamam, bu kadar kayıbı karşılayamam. Bunun yerine onları satmayı düşünüyorum. Aldığım paranın önemli bir kısmını zekat olarak vereceğime ve bir Kuran satın alacağıma dair kendime söz verdim. Lütfen yardım edin. Bu DVDleri atmalı mıyım? Satmalı mıyım? Ya da belki arkadaşlarıma ‘armağan’ olarak verebilir miyim? Zaman ayırdığınız için teşekkürler. Övgüye layık hizmetleriniz için Allah sizi ödüllendirsin. Amin.

Yanıt 14617:

Elhamdülillah,
DVDlerin haram olduğuna ikna olmuşsun. DVDler de arap, domuz eti vb. diğer haramlar gibidir. Eğer biri şarabı veya domuz etine sahip olsa ve bunların haram olduğunu farketse ne yapması beklenir? Şarabı veya domuz etini başka birine vermesine izin yoktur. Çöpe atılmalıdır.

DVD filmleri domuz eti ve şaraptan daha kötüdür. DVD filmeri kişinin İslami değerlerini ve ahlakını yok eder. Domuz eti ve şarapta olduğu gibi sadece fiziksel zarar ile sınırlı değildir. DVDlerin satışından gelen parayı kendiniz için değil zekat için kullanacağınıza göre veya DVDleri başkalarına hediye etmenin de maddi bir karşılığı olmadığına göre, demek ki onları yok edebilir veya çöpe atabilirsiniz. Bu cesaretiniz karşılığında Allah sizi bereket ile ödüllendirir. Okuyuculara da aynı sizin gibi cesur bir adım atmayı ve evlerindeki kötü ve Şeytani herşeyi yok etmeyi şiddetle öneriyorum..
ve Allah Teala En İyisini Bilir
Mufti Ebrahim Desai

Yukardaki bu fetva resim ve animasyonu yasaklayan çok sayıda hadise dayanmaktadır. Farkettiğiniz gibi, DVD hakkındaki fetva sadece DVDnin içeriği ile sınırlı olmayıp tüm DVDleri kapsar. Eğer tek endişesi DVDnin içeriği olsaydı biz de benzer endişeleri taşıdığımızı söyleyebilirdik; çünkü bir çok film şiddetin, önüne gelenle cinsel ilişkide bulunmanın, alkol kullanımının, israfın, Allah’ın lütuflarını takdir etmemenin ve cahilliğin reklamını yapar. Ama müftüye (fetva yani dini hüküm veren kişi) göre iyi bir film ya da eğitici bir DVD olamaz, çünkü hepsi insanlar dahil olmak üzere canlıların animasyonuyla doludur. Bu nedenle içeriğini araştırmaz bile. Bu müftünün ağzına bakanlar, kendilerini eğitmek için çağdaş teknolojiyi kullanma şansını sonsuza dek kaybedecektir. İlginç olan, bu tarz dinleyici tam da müftülerin iş güvenlikleri için istedikleri tarzdaki dinleyicidir. Soruların ve verilen fetvaların sayısına bakarak, bu müftünün onbinlerce takipçisinin hayatını ve kafasını karıştırmak konusunda mükemmel bir iş başardığı söylenebilir.

Kuran Ayetlerinin Suistimali

Kuran’ın bir çok ayeti ya çarpıtılmış ya da ciltler dolusu uydurulmuş söylentileri destekleyebilmek için bağlamları dışına çıkarılmıştır. İşte en çok suistimal edilen Kuran ayetleri:

• Kuran elçiyi izlememizi ister (4:59); öyleyse Buhari, Müslüm, Tirmizi, İbn Hanbel, İbn Maje, Ebu Davud, Kafi, Nahj al-Balaga ve diğer bir çok kitaba uymalıyız.
• Kuran elçinin Kuran’ı açıkladığını söyler (16:44); öyleyse Buhari, Müslüm, Tirmizi, İbn Hanbel, İbn Maje, Ebu Davud, Kafi, Nahj al-Balaga ve diğer bir çok kitaba uymalıyız.
• Kuran, elçinin kendi kafasından konuşmadığını bildirir (53:3-4); öyleyse Buhari, Müslüm, Tirmizi, İbn Hanbel, İbn Maje, Ebu Davud, Kafi, Nahj al-Balaga ve diğer bir çok kitaba uymalıyız.
• Kuran elçinin verdiğini almamızı ve vermediğinden uzak durmamızı söyler (59:7); öyleyse Buhari, Müslüm, Tirmizi, İbn Hanbel, İbn Maje, Ebu Davud, Kafi, Nahj al-Balaga ve diğer bir çok kitaba uymalıyız.
• Kuran elçinin önünde fikir belirtmemizi söyler (49:1). öyleyse Buhari, Müslüm, Tirmizi, İbn Hanbel, İbn Maje, Ebu Davud, Kafi, Nahj al-Balaga ve diğer bir çok kitaba uymalıyız..
• Kuran Allah’ın elçisinde güzel bir örnek olduğunu söyler (33:21); öyleyse Buhari, Müslüm, Tirmizi, İbn Hanbel, İbn Maje, Ebu Davud, Kafi, Nahj al-Balaga ve diğer bir çok kitaba uymalıyız.

Dikkatli bir okuyucu yukardaki ayetlerin kurnaz bir biçimde çarpıtıldığını ve Muhammed’i Allah’ın mesajını ileten biri olmaktan, Allah’ın postacısı olmaktan çıkarıp Allah’ın yanında diğer bir otorite, Allah’ın sisteminde Allah’a bir ortak haline getirildiğini farkedebilir. Sadece islam yani teslimiyet sistemini çok ortaklı bir din haline getirmekle kalmadılar, aynı zamanda Muhammed’den yüzyıllar sonra mezheb ve kabilelerinin tercihlerine göre söylentilerden oluşan çeşitli kaynaklar ürettiler.

Burda bir örnek olarak, sık alıntılanan ayetlerden birini tartışacağız:

… Allah’ın elçisinde güzel bir örnek vardır (33:21)

Bu ayeti suistimal ederek ciltler dolusu hadis üretmek isteyenler aynı ifadenin İbrahim için de kullanıldığını gözardı eder:

Sizin için İbrahim ve onunla beraber olanlarda güzel bir örnek vardır … (60:4,6)

Eğer 33:21 ayeti Muhammed’in hadislerini gerektiriyorsa, 60:4,6 ayetleri neden İbrahim’in hadislerini gerektirmiyor? İbrahim’in hadisleri hangi kitaplarda? Açıkça, her iki örneklik için de en güvenilir kaynak Allah’ın Kitabıdır, sadece ilgili örnek davranışları aktarır. Aynı zamanda Muhammed tarafından yapılan hataları tekrarlamamak konusunda bizi uyarır. (33:37; 80:1-10)

Suistimalin doğasını, ve nasıl boş şapkadan binlerce hadis tavşanı çıkarıldığını daha iyi görebilmek için ikinci örneğe göz atalım. Kuran’da en fazla tekrar edilen emirlerden biri “Allah ve elçisine uyun” emridir (4:59). Söylentileri aktaran Buhari’ye uymak, elçiye uymak değildir. Elçiye uymak, tamamlanmış, mükemmel ve bütünüyle detaylandırılmış olan Kuran’a uymaktır. 25:73 ayeti inananların Allah’ın vahiylerine karşı olan tutumunu tasvir eder. Hadis ve sünneti izleyenlerin başarılı olduğu konu ise ayetleri gözardı etmektir. 6:19, 7:3 ve 50:45 ayetlerini görmezler; bu ayetlerde Allah’ın elçisi tarafından tek iletilen öğretinin Kuran olduğu söylenir. Muhammed’in, Kuran’ı, sadece Kuran’ı uyguladığını düşünmezler (5:48,49). Muhammed’in halkı hakkındaki tek şikayetini duymazlar (25:30). Kuran’ın yeterli ve bütünüyle detaylı olduğunu (6:114) anlamayanları Muhammed’in sahiplenmeyeceğini anlamazlar. 9. surenin ilk ayeti Allah ve elçisinden bir ultimatom yayınlandığını söyler. Müslümanlar, ultimatom hakkındaki ayetlerin tamamiyle Allah’tan olduğunu tanırlar. Allah ultimatom hakkında Muhammed’e danışmadı. Muhammed’in tek görevi Allah’ın mesajını iletmekti (16:35; 24:54). Dolayısıyla, Allah’ın 9:1 ayetinde söylemine elçiyi dahil etmesi elçinin ultimatomu yayınlamaktaki otoritesinden değil, ultimatomu iletme görevinden kaynaklanır. Benzer şekilde, insanlar Allah’ın mesajını elçiler aracılığıyla aldığı için, elçilere uymamız emredilir. Kuran’ın sürekli bir elçi olduğunu (65:11) biliyoruz, Kuran’ın bir hatırlacı ve müjdeci olduğunu da. (41:4; 11:2)

Muhammed’i Hangi Çeşit ve Şekillerde İstersiniz?

Sahtekarlar ortaçağ Arap, Putperest, Yahudi ve Hristiyan kültürlerinin karışımını elçinin güzel örnekleri şeklinde sundular. Bununla birlikte, eğer 33:21‘in bağlamına bakacak olursanız, güzel örnek diye nitelenenin elçinin cesareti ve sürekli olarak Allah’ı anması olduğunu görürsünüz. Güzel örnek ifadesinin anlamını ilgisiz veya kültürel davranışları da içine alacak şekilde genişlettiler. Örneğin, sakal ve turbanı kutsal hale getirdiler; Amr bin Hişam (Ebu Cehil) ve Velid b. Muğire gibi Mekkeli putperestlerin de uzun sakallı ve büyük turbanlı olduğunu gözardı ettiler.

Daha kötüsü, Muhammed Peygambere yakıştırılan sözler ve eylemler onu örnek olmaktan uzak bir karakter haline getirdi. Hadis kitapları Muhammed’i çok kişilikli bir hayalet karakter olarak yansıtır. Öyle ki bu karakter, Hermes, Pan, Poseidon ve Afrodit gibi mitolojik tanrı ve tanrıçalardan daha hayalidir. İlahi bir varlık olmak ile en düşük derecedeki bir varlık olmak arasında sallanıp duran bir karakterdir. Hem bilge hem morondur. Bazen Allah’tan bile merhametli bazen de zalim bir işkencecidir. Hem mükemmel hem suçlu, hem alçakgönüllü hem kibirli, hem iffetli hem seks manyağı, hem güvenilir hem hilebaz, hem okuma yazma bilmeyen hem eğitmen, hem zengin hem fakir, hem kayırmacı hem demokratik bir lider, hem şefkatli hem erkek şövenisti, hem inanan hem inkar eden, hem hadisi yasaklayan hem hadisi teşvik edendir. Bunlar gibi bir çok tezat kişiliğin örneklik diye sunulduğunu bulabilirsiniz. Binlerce farklı örnekten hangi bileşik karakteri istiyorsanız onu seçebilirsiniz. Önyargılı olanlar Muhammed ismindeki kahramanın hangi kişiliğini veya örnekliğini ön plana çıkarmak istiyorsa onu desteklemek için hadis okyanusuna bir olta sallayabilir. Terörist mi istiyorsunuz? Terörizmi haklı çıkarmak için bir kaç hadis bulabilirsiniz: Ne de olsa Buhari’ye göre Muhammed savaşta kadın ve çocukların öldürülmesini onaylıyordu. Kuzu gibi masum biri mi istiyorsunuz, yine onu o şekilde yansıtacak bir kaç hadis bulacaksınız: Taif’in çocukları onu taşladığında, o onlar için dua etmişti. Hadis kitapları nerdeyse istediğiniz herşeyi içerir, özellikle istediğiniz Muhammed hakkında ise. İnanılmaz derecede kibar ve ince düşünceli bir Muhammed de bulabilirsiniz, zalim bir işkenceci de… Bir sayfada Muhammed’in mükemmel ahlaklı biri olarak bulursunuz, bir başka sayfada sübyancı olarak… Bir sayfada Muhammed’in sadece işaret ederek ayı ikiye böldüğünü ve bir parçasını Ali’nin bahçesine düşürdüğünü bulursunuz, diğer bir sayfada bir harf bile okumaktan aciz Muhammed’i…

Hadis kitapları, doğaları gereği bu tür suistimaller için mükemmel kaynaklardır. Hadis kitapları, çok sayıda yazarla, değişik gündemlerle, tutarsız bir dil/terminolojiyle, güvenilmez ve parça parça bir bağlamla, bölünebilen veya her biri ayrı ayrı sorumlu olan otoritelerle bir kaç yüzyıl içinde üretilmiş söylenti parçacıklarından ibarettir. “Uzman” biri, hoşlanmadığı nerdeyse herhangi bir hadisi alıp usül ül-hadis ismi verilen çifte standartlı yöntemin kurallarından birine tabi tutabilir. Aktaran kişinin bir başka söylenti, partizanlık, kabilecilik, ırkçılık veya kişisel vicdan kullanılarak değerlendirilmesi cerh (yaralama, reddetme) ve tadil (adil görme, kabul etme) olarak adlandırılır, anlamı basitçe “çöpe at” veya “sakla”dır. Örneğin, Sünni hadis toplayıcılarının en önde geleni, Buhara’da yetişmiş olan Buhari, 3 kıtada Muhammed’in vefatından 2 yüzyıl kadar sonra hadis toplamıştır. Bu masal toplayıcı, titizliğiyle övünürken, bir keresinde bir hadis duymak için bir aylık yol katettiğini iddia eder. Vardığında, hadisi aktaracak kişinin atını ahıra sokmak amacıyla boş bir torba ile kandırdığını görür. Ve bizim titiz Buhari, hadisi dinlemekten vazgeçer! Diğer bir deyişle ilgili aktarıcının üzerini çizmek için “cerh” (çöpe at) aracını kullanır. 600,000 hadis arasından seçtiği 7275 (% 99’u yalan çıkmış!) hadisin kalitesine bakacak olursak, şanslı olmadığı veya atlarını kandıran diğer binlerce kişiyi gözden kaçırdığı sonucuna rahatlıkla ulaşabiliriz. İroniktir, Buhari’nin hadis aktardıkları arasında, ayyaş ve zalim Emevi hükümdarları, ve Buhari’nin bizzat kendi aktardığı hadislerde Ömer, İbn Abbas ve Ayşe gibi önde gelen akranları tarafından güleryüzlü bir yalancı ve uydurukçu olarak görülen Ebu Hureyre de vardır. Ya Buhari kandırılmış bir attır, ya da o da kandıranlardan biridir.

Burda biraz durup basit bir hesap yapalım. Buhari, giriş kısmında ortaçağ standartlarına göre birinci sınıf bir pazarlama taktiği kullanıyor. O veya ondan sonraki editörler ve koleksiyonunun tanıtımcıları, dini bütün, dahi, vicdanlı ve sadık bir din alimi portresi çizer. Gerçi Buhari’nin Hristiyan versiyonu, St. Paul, kendini reklam konusunda daha becerikli ve daha kurnazdır; ama Buhari’nin aynı iyi işi bir başka pazarda yaptığına tarih tanıktır. Buhari adı verilen koleksiyonun giriş bölümünden öğrendiğimize göre, bu övülen hadis toplayıcısı bir hadisi duyabilmek için uzun yolculuklara katlanır, hatta bazen başka ülkere gider. Ayrıca sözkonusu hadisin kimlerden aktarılarak geldiğini değerlendirme konusunda çok dikkatlidir; öyle dini bütündür ki, her bir hadisi kaydetmeden önce abdest alıp namaz kılmıştır. Böylesine ciddi bir giriş bölümünde, bazı komik animasyonlara da rastlamak şaşırtıcıdır: Peygamberin arkadaşları ormanda bir grup maymunun zina yapan bir maymunu taşladığını görür (belki bu onun kutsal aç keçi hakkındaki hadisi için de bir hayal gücü ve ilham kaynağı olmuştur). Her neyse, şimdi biraz hesaplama yapalım: Diyelim ki Buhari’nin bize söylediği doğru olsun, gerçekten 600,000 hadisi dinlemiş ve değerlendirmiş olsun. Ayrıca Buhari’ye karşı aşırı derece cömert yaklaşalım, ve sonradan % 99’unu çöpe atacağı bu 600,000 hadisin her biri için gitmesi, görüşmesi ve değerlendirmesinin ortalama 1 saat aldığını varsayalım. Ve diyelim ki bu işi tan vaktinden gecenin karanlığına kadar yapıyor olsun. Ve varsayalım hiç kış günü olmamış olsun, böylece günde aralıksız on saat boyunca çalışmış olsun. Buhari’nin veya diğer bir “kutsal” insanın, zamanı genişletme, zaman içinde zaman yaratma, ya da zamanı yavaşlatma gibi bir yeteneğini duymadığımız için, sadece Buhari’nin doğa kuralları ile sınırlı bir süper insan gibi çalıştığını varsaydık. Tüm bu varsayımlarla birlikte, M.S. 810-870 yılları arasında 60 yıl yaşamış olan Buhari’nin 60,000 güne, yani 164 yıla ihtiyacı vardı. Diğer bir deyişle, övündüğü şeyi yapmak bir asırdan fazla zaman gerektiriyordu.

Evet, Buhari ve onunla aynı türden olanlar Muhammed’i kaçırmış, ve Kuran’ın ışığını cehaletin karanlığı ile değiştirmiştir.

Arap olmayanları etkilemek ve “uzmanlar”ın gerçekten inanılmaz derecede özel, belki de Allah tarafından bağışlanan bir bilgi sahibi olduğuna inandırmak için sık sık Arapça süslü jargonlar kullanılır. “Uzman”, hadisin aktarılarak geldiği zincirdeki kişilerin güvenilirliğini, geçmiş hadis uleması tarafından konulan çeşitli çelişkili kurallara bakarak değerlendirebilir. Sonra da çok sayıdaki güvenilirlik derecesinden biri olarak sınıflanabilir, dolayısıyla diğer hadis uğruna gözden çıkarılabilir. Azimli bir alim tarafından keyfi inceleme sonucu çöpe gitmekten, sadece mütevetir (bir çok kişi tarafından aktarılan) adı verilen bir avuç dolusu hadis kurtulabilir. İroniktir, mütevetir hadislerin hangileri olduğu konusunda bile bir fikir birliği yoktur. Onlar “çöp kutusu” demezler; çöplerinin ne kadar derin ve kokmuş olduğunu etiketlemek için daha süslü sözcükler keşfetmişlerdir: Mürsel, Hasan, Daif, Mevdu vb. Eğer bir mukallit iseniz, yani belirli bir mezhebe körü körüne uyan biriyseniz sizin için onların zaten seçmiş olduğunu seçersiniz. Seçiminiz alimler tarafından değerlendirilme sonrası arta kalan hadislerle daha da sınırlı hala gelebilirsinir; ama emin olun belirli bir mezhebde mukallit kalarak bile kendi dininizi üretmek için kıvırıp durabileceğiniz bol bol yer bulabilirsiniz. Ama emin olun, seçimleriniz ortaçağ Arap, Yahudi ve Hristiyan kültürü ile sınırlı olacaktır. Eğer çağdaş bir büyükşehirde yaşıyorsanız, birbirinden iki binyıl uzakta olan farklı bir çok kişilik geliştirmekten kurtulamayabilirsiniz.

Çoğu hadis aktarımlarının ehad, yani sadece bir kişi tarafından aktarılmış olduğunu düşünecek olursak, hadislerin güvenilirlikleri, hadisi aktaranlara ve hadis kitaplarına nasıl baktığınıza bağlı olarak her zaman sorgulanabilir olacaktır. Bu özel yapım bir sürü din çeşidini, mezhebi, alt-mezhebi, fırkaları, veya alt-fırkaları ortaçağın kültür çorbasından çıkarıp mutasyona uğratmak için bir çok fırsat sağlar. Hadis koleksiyonunun bu tuhaf yanı Kuran’ın önceden haber veren ayetlerinde iyi betimlenir:

Müslümanlara suçlular gibi mi davranalım? Neyiniz var, ne biçim hüküm veriyorsunuz? Yoksa bir kitabınız var da onu mu okuyup duruyorsunuz? Ve içinde her dilediğinizi bulabiliyorsunuz? (68:35-38)

Gerçeği Reddeden ve Büyüklük Taslayan İnsanlar Kuran’a Erişemez

Kuran mucizevi bir kitaptır. Kuran’ın yazarı, Kuran’ın kurtuluş için yetersiz olduğunu dogmatik ve fanatik şekilde savunanlar ile Kuran arasına bir engel koymuştur (17:45; 18:57). İroniktir, Kuran’ın anlaşılmasının zor olduğunu iddia edenler, bizzat Kuran’ın anlaşılması hakkındaki ayetleri anlamazlar. 7:3; 17:46; 41:44; 56:79 ayetleri, hem tezi hem de kanıtı aynı anda içeren edebi sanat harikalarıdır. Bu ayetler birden çok anlama gelir; ve Kuran’ı anlama konusunda rehberlik yaptığı kadar, Kuran’ı anlamayı reddedenlere de bir bahane verir. Bu ayetlerin tarzını anlayanlar, Kuran’ı anlamayanları mahkum eden bu ayetlerin Kuran’ın anlaşılmaz olduğunu savunanlar tarafından anlaşılamayışını görerek bir mucizeye tanık olurlar.

Yayınlanmış Kuran yazmalarının nerdeyse tamamının kapağında 56:77-79 ayetlerinin hat sanatı ile yazılmış olduklarını görürsünüz. Kuran’ı betimleyen yüzlerce ayet arasından bunlar seçilir? Kuran için kullanılan 50’den fazla betimleyici isim veya sıfattan, neden Kerim (Şerefli) sıfatını seçerler? Neden, Zikr (Mesaj), Hakim (Bilge), Mübin (Açık, Anlaşılır), Nur (Işık) gibi daha sık kullanılan sözcükler değil de, o ayetteki Kerim? Neden Kuran ile bağlantılı olarak hep bu sözcük vurgulanır? Örneğin, neden Kuran’ın kolay anlaşılır dilini hatırlatan ayetlerden biri değil (54:17,22,32,40)? Ya da neden 12:111; 15:1; 17:9; 17:88; 17:89; 30:58; 41:3; 55:2 ayetlerinden biri değil?

Kuran’ın YAŞAYANLARA bir hatırlatma olduğunu söyleyen biricik ayeti (36:70) içeren 36. sureyi (Ya Sin) cenazelerde ÖLÜLERE adayanların niyetinden şüphe etmek için her türlü nedenimiz var! Kuran’ın, Kuran dışındaki söylenti ve öğretiler anlamında kullandığı zaman olumsuz bir anlam yüklediği hadis sözcüğünü, Kuran’ın yanında edindikleri kaynağa isim olarak seçenlerin niyetinden şüphe etmek için her türlü nedeminiz var! Öyleyse, neden en yaygın olarak kullandıkları sıfat Kerim , ve neden yazmaların kapaklarında en yaygın olarak kullanılan ayetler 56:77-79 ayetleridir?

Kuran’ın değerini bilenler bu sorunun yanıtını da iyi bilir: Kuran’a ihanet eden çoktanrıcı din adamları ve ulema, 56:77-79‘u anlamama veya yanlış anlama konusunda bir fikir birliğine varmış, ve diğer insanları bu yanlış anlayışları doğrultusunda Kuran’dan uzaklaştırabileceğini düşünmüştür. “Pis” olarak gördükleri adetli kadınlar dahil olmak üzere abdesti olmayan hiç kimsenin Kuran’a “dokunmaması gerektiği”ni ileri sürerek bu ayetlerin anlamını çarpıtmışlardır. Şimdi neden oybirliğiyle anlamı çarpıtılan ayetlerin Kuran yazmalarının kapaklarını süslediğini anlayabiliriz. Şimdi neden o ayetteki sıfatın Kuran’ın en popüler sıfatı haline getirildiğini anlayabiliriz. Bunun, Kuran’ın bir cep kitabı, başucumuzdaki bir başvuru kitabı olmasına engel olunmasını, yüksek raflara kaldırılıp yükse duvarlara çivilenerek insanlardan uzak tutulmasını amaçlayan şeytani bir komplonun parçası olduğuna inanıyoruz. Ne yazık ki bu plan başarıya ulaşmıştır. Kuran, bir rehber, bir başvuru kitabı, bir harita, bir pusula olmaktan çıkarılıp, bir tren ya da yüksek voltajlı bir trafo gibi tehlikeli bir nesne haline getirilmiştir! Kuran anlaşılması zor, “yüksek” anlamlarına ulaşılması imkansız ve dokunulması tehlikeli bir kitap olunca, gelsin ciltler dolusu hadis, yığınla sünnet, fıçılar dolusu söylenti, tencereler dolusu ilmihal çorbaları, yığınla saçmalık, tonlarca batıl inanç, kutsal adamlar kalabalığı ve kutsal tüccarlar ordusu. Bu, sözde “Müslüman ülke”lerdeki sefaleti, geri kalmışlığı, zulmü, baskıyı ve sınır tanımayan yozlaşmayı çok güzel açıklamaktadır.

“Müslümanlar”ın atalarından miras aldığı ve uygulamak için çok çalıştığı dinin, Kuran yoluyla Muhammed tarafından iletilen sadece Allah’a teslim olma sistemiyle çok az ilgisi vardır. Büyüklük taslayarak ulema (alimler, bilgi insanları) olduklarını iddia eden din adamları, islamın mesajına cahillik bulaştırdı. Çok sayıda uydurduklarının arasında, şeriat (yasalar), yasaklar, peçeler, sakallar, turbanlar, tuvallette nasıl temizlenileceğinin kuralları, çiş yapma kuralları, misvaklar, sağ eller, sol eller, sağ ayaklar, sol ayaklar, hadisler, sünnetler, şefaat, kutsal kıllar, kutsal kıyafetler, kutsal dişler, kutsal ayak izleri, hazretler, efendiler, azizler, mevlalar, mehdiler, masum imamlar, emirler, mezhebler, tesbihler, muskalar, rüyalar, kutsal yasa boslukları, takkeler, erkekleri sünnet etmeler, tapınaklar, ekstra dualar, ekstra haramlar, çok sayıda Arapça kelimeler, mendup, müstehab, mekruh, şerif, seyyid ve daha bir sürü saçmalık örnek olarak gösterilebilir. Sonuç olarak, Sünnilerin ve Şiilerin dini, doğadaki ve kitaptaki ilahi yasalar ile çelişir, ve sadık takipçilerini sefalete ve geri kalmışlığa mahkum eder. Dini liderler ile politik müttefikleri, Müslümanların geri kalmışlığına büyük ölçüde katkıda bulunur. Herşeye Gücü yeten Allah, “büyüklerden biri” olarak tanımladığı mesaj ile artık reform yapmamızı ve ilerlemenin yolunu açmamızı istiyor (74:30-37).

Dini liderleri tarafından hipnotize edilen Müslümanların büyük bölümü, büyük bir tutkuyla izlemeye çalıştıkları dinin, Muhammed döneminde Ebu Cehil (cehaletin babası) ve Ebu Leheb’in (kızgın ateşin babası) izlediği dinden bir farkı olmadığından habersiz durumda. Bununla birlikte, Kuran’ın mesajı bir kez daha ışıldıyor ve çoktanrılık ile cahilliğin karanlığını yok ediyor.

Örümcek ağlarının ve cahillik duvarlarının tehlikede olduğunu görünce, profesyonel din adamları ve onları körü körüne takip edenler yaygara koparabilir ve toz bulutu oluşturmaya çalışabilir. Bu çevirinin ve içindeki argümanların okunmasını engellemek için ellerinden gelen her şeyi yapabilir. Mesajını insanların duymaması için her türlü iftira, hakaret, sahte suçlama ve tehditte bulunabilir ve gürültü çıkarabilir.

Çabaları boşuna olur. Çünkü Kuran’ın evrensel ışığı tüm mükemmelliği ile tekrar parıldıyor. Bu ışığı ne devletlerin sınırları; ne zalim rejimlerin yasa ve yargıçları; ne engizisyon zihniyetindekilerin fetvaları; ne de haçlıların entrikaları ve kanlı savaşları engelleyebilir. İslami reform, Allah’ın izniyle, gerçekleşecektir ve sistem bir kez daha sadece Allah’a adanacaktır. Allah’a övgüler olsun.

Kuran’ı mesaj için kolaylaştırdık; öğüt alan yok mudur? (54:17)

Yahudilere, Hristiyanlara, Müslümanlara ve Tüm İnsanlığa Bir Davet

Bu önsözde, Muhammed tarafından iletilen mesaja yapılan inanılmaz sayıdaki çarpıtmalara odaklandık. Hristiyanlık veya Musevilik de farklı değil. Bugünün Hristiyanlığı, tüm dogma ve uygulamalarıyla, Meryem oğlu İsa’nın tektanrıcı öğretisi olmaktan oldukça uzak.

Eğer Musa, İsa ve Muhammed bugün geri gelse, Yahudiler Musa’yı Yahudi düşmanı, Hristiyanlar İsa’yı Mesih düşmanı, Müslümanlar da Muhammed’i Deccal (Sahtekar) olmakla suçlardı.

Bir din düşünün ki üyeleri cinayet silahına tapıyor, destansı kurbanlarının et ve kanını içiyormuş gibi davrandıkları ayinler düzenliyor, 1+1+1 = 1 olduğunu iddia ediyor, ilk inananların hiçbirinin kullanmadığı bir sözcüğü isim olarak benimsiyor, kahramanlarının ismini yanlış yazıyor ve yanlış telafuz ediyor, kahramanları tarafından önceden haber verilen suçlunun öğretisine uyuyor, kurucudan 325 yıl sonra kendi kendini tayin eden bir komisyon tarafından türetilen bir formülü kabul ediyor, sevgi ve barış şarkıları söylediği halde kan dökme ve silahlanma konusunda dünyanın en önde gideni olabiliyor, Haçlı Seferleri adı verilen ve yüzyıllar süren bir barbarlık için çocukları bile seferber ediyor, cennetten arsa satıyor, bilim insanlarını aforoz ediyor, kutsal kitaplarının ilk çevirmenini yakıyor, cadı avcılığı çılgınlığıyla kadınları yakıyor, ustalıkla işkence aletleri keşfediyor ve kutsal mahkemelerinde bir çok kişiye işkence yapıyor, binyılı aşkın bir süre dünyayı düz ve evrenin merkezi ilan ediyor, kolonicilere liderlik yapıyor ve onlar için dua ediyor, davayı kaybedinceye kadar köleliği ve ırkçılığı savunuyor ve uyguluyor, çoğunlukla kralların ve zenginlerin yanında yer alıyor, kadını bir çok hakkından mahrum bırakıyor, evrim teorisini lanetliyor, işgal ve savaşları aşırı milliyetçi sloganlarla destekliyor… Evet, sahte bir ismi, uydurulmuş doktrinleri, tuhaf putperest uygulamaları, ve böylesine sefil bir tarihi ve acı meyveleri olan bir din nasıl Allah’a ait olabilir? Böyle bir din nasıl olur da, bir barışçı, bir filozof olan ve zayıfların haklarını savunan bir elçiye, Allah’ın insan elçisine yakıştırılabilir?4

İnsanların putlaştırılması tüm dinlerdeki salgın bir hastalık, ve insan tarihindeki en yaygın trajedidir. Allah’ın tüm elçilerinin getirdiği özgün öğretilere göre, putlara tapma veya Allah’a ortak koşma, Allah’a karşı işlenen en büyük suçtur. Üstelik, peygamberlerin, elçilerin veya azizlerin putlaştırılması ve şefaat inancı, suistimale, zulme, çatışmaya, ve Allah’ın kulları olan Ademoğulları arasında savaşa yol açar.

İnananlar geçmiş dini liderlerini putlaştırmaya başladığında, yaşayan liderlerini putlaştırma eğimini de geliştirirler. Gerçeği aramak yerine, isimlerin ve ünvanların cazibesine kapılırlar. Din adamları, bu zayıflıktan yararlanarak etkileri altında bulunanlar üzerinde daha çok güç elde edebilmek amacıyla Allah’tan çok ölmüş kahramanları telkin eder ve yüceltir.

Bu din adamları ve onların fanatik takipçileri, insan şeklindeki tanrılarının adıyla bir çok insanı öldürdü, bir çok aileyi yok etti. Allah’ın adına helaller ve haramlar ürettiler, ve ortaya çıkardıkları dindeki böylesine bir karmaşıklık ile, profesyonel kutsal adamlar olarak mesleklerini güvence altına aldılar. İnsan tanrıların adıyla para ve şöhret kazandılar. Onların adıyla şefaat güçleri olduğunu iddia ettiler, öyle ki işi cennetin anahtarını satma noktasına getirdiler, tapınaklarını ve kiliselerini dev şirketlere dönüştürdüler.

Eğer Eski Ahit, Yeni Ahit ve Son Ahit’teki ortak temel ilkelere uymak istiyorsak, eğer dinsel istismarlara bir dur demek istiyorsak, eğer Allah vergisi akıl yeteneğimizin sınırlarını zorlamak istemiyorsak, tüm dinlerin tüm inananların birleşmesini istiyorsak, eğer herkes için, dindar olmayan insanlar dahil olmak üzere herkes için özgürlük istiyorsak, ve ebedi kurtuluşa ermek istiyorsak, ilahiyat alanında bir “Kopernik devrimi” başlatmalıyız. Krishna merkezli, İsa merkezli, Muhammed merkezli dinler yerine, özgün merkeze, Tanrı merkezli modele dönmeliyiz. Bu devrimde başarılı olmak için, her birimiz bizim gibi insanlardan tanrılar yaratan formülleri ve öğretileri sorgulamaya başlamalıyız.

Din fanatiklerinin dünyayı başka bir Kutsal Haçlı Seferine sürüklediği bir zamanda, Mesih, Cezbe, Armageddon, Mehdi gibi sözcüklerin saldırgan kitlelerin daha çok ve daha çok kan dökmeye davet etmede kullanıldığı bir zamanda, güç ve mevki sahiplerinin sivil özgürlüklerin önünü keserek rant sağladıkları bir zamanda, savaşların ve işgallerin aşırı milliyetçi ve dinci duygularla yapıldığı bir zamanda, evet böylesine bir zamanda, zeka sahibi ve iyi niyetli insanlar bir araya gelmeli ve hoşgörünün, barışın, mantığın, insan haklarının ve insanlığın bütünleşmesinin tohumlarını ekmeliler.

İsrail, Filistin, Bombalı İntihar Saldırıları ve Terör Üzerine

Az nüfusuna kıyasla, Yahudilerin küresel arena üzerindeki mali, politik ve kültürel etkisi çok büyüktür. Nüfuslarıyla ters orantılı olarak, iyide ve kötüde, başarıda ve çuvallamada şaşırtıcı örnekler göstermiş ve binyıllardır dünya politikasında parlak bir yer sahibi olmanın tadını çıkarmıştır. Bu, Kuran’ın neden sık sık onlardan bahsettiğini açıklıyor. Ya da tam tersi de doğru olabilir.

Faşist güçler tarafından soykırıma ve acımasız işkencelere maruz bırakıldıktan sonra Yahudiler, göçmenler olarak dünyanın çeşitli yerlerine dağıldılar. Yine de küresel sahneden sahneden çekilmediler, veya diğer bir çok ulusta olduğu gibi toparlanmaları yüzyıllar almadı. Zamanın büyük güçlerinin yardımıyla, nerdeyse bütünüyle yok edilmelerinin hemen ardından, 1948 yılında, hem de Almanya’da değil, küresel çatışmanın, saldırganlık, kin, nefret, zulüm, ırkçılık ve terör ile dünyayı birbirine katmanın odak noktası haline gelen tarihi topraklarında bir kez daha bağımsız devletlerini kurmaları hiç de şaşırtıcı değil.

Görünen o ki bir zamanın mağdur milletleri de kendilerine karşı işlenen suçları başkalarına karşı işleyebiliyor. Irkçılık ve sömürgeciliğe en başta İsrail’in karşı olması beklenirdi, ama İsrail Güney Afrika’daki ırkçı ayrımcı rejimle ilişkisini en son kesen hükümettir. Bu, Filistinlere karşı uyguladığı ırkçı politikasının boyutunun bir yansımasıdır. Silah endüstrisine en başta İsrail’in karşı olması beklenirdi,ama İsrail dünyadaki en büyük silah üretici ve satıcılarından biridir. Tabii İsrail’in ırkçı ve sömürgeci politikası hiçbir şekilde tüm Yahudileri kapsayacak şekilde genellenemez. Dünyada bu politikayı lanetleyen Yahudilerin sayısı, bunu uygulayanların sayısından fazladır, ve bir çoğu kendi adları altına yapılanlardan utanmaktadır. Toprağını ve özgürlüğünü geri almak yöntemi olarak terörizmi lanetlemeli, bununla birlikte Yahudi kuzenleri ile barış içinde yaşamak için bir çözüm umut eden bir çok Arap’ın olduğunu da belirtmeliyiz.

Yahudiler ve müslümanlar yüzyıllarca barış içinde yaşadı, ve şu anki çatışmaları kısmen Siyonist gerillalar tarafından ilk zamanlar kullanılan terrörist taktikler yüzünden, kısmen de ateşi körükleyen çok sayıdaki dış güç yüzündendir. Bu dış güçlerden bazıları İngiltere A.Ş. ve ABD A.Ş.’nin ihtirasları, siyonist fanatikler, yozlaşmış mollalar, ırkçı Sünni ve Şii fanatikler, protestan haçlılar, ve bölgedeki gerilimden en çok parayı elde eden silah ve petrol endüstrileridir. Ne yazık ki, barış için aracılık yapan süper güçler bu çatışmayı sona erdirecek barış için dürüst şekilde uğraşmadılar. Belki de bölgede kontrol altında olan ama hiç bitmeyen bir çatışmayı kasten istediler, böylelikle kukla rejimler sayesinde bölgenin zengin kaynaklarından yararlanabileceklerdi.

1967’deki saldırılarında, Arap’lara ve yoldan çıkmış Arap milliyetçiliğine galip gelerek Sina’ya girdiklerinde İsrail askerlerinin tankları üzerinde Kuran’daki 2:249 ayeti yazılıydı. Ama ironik şekilde, aralarındaki kötü niyetliler doğudaki toprakları da almak için ilerlemeyi sürdürdü, ve Filistin’lileri ırk ayrımcılığına, yerlerinden sürülmeye, aşağılanmaya, katliamlara, mallarının/evlerinin yok edilmesine, yasallaştırılmış işkenceye ve suikastlere maruz bıraktı. İsrail kasıtlı olarak bir sınır çizmedi, sınırlarını esnek tutarak, yeni bölgeleri ve yeni yerleşimleri istila etmeleri için canavarlaştırılmış askerlerini kıştırtacak bahaneler bulabilecekti. Vahşi ve aşağılayıcı faşist işgalinin altında onyıllar boyunca çekilen acı sonunda intihar komandolarının doğmasına yol açtı. Tabii bu da işgal güçlerine istilayı ve barbarlığı sürdürmek için daha çok bahane verdi. Batının propaganda makinesi çatışmanın gerçek yüzünü gizler, ve aslında mağdur olan Filistinlileri saldırgan gibi gösterir. Sayılar yalan söylemez. İsrail işgal güçleri tarafından öldürülen Filistinli sivil ve çocukların sayısı, intihar komandoları tarafından öldürülen İsrail sivil ve çocukların sayısından kat kat daha fazladır. Filistinliler, tanklara karşı sapan ve taşlarla yapılan umutsuz savaşı sürdürmekten vazgeçti. Bölgedeki adaletsizliğe dünyanın duyarsızlığı, ve bunun üstüne bir de süper güçlerin vahşi ırkçı işgalcilere destek vermesi, Müslümanlar arasında küresel bir öfke ve nefret doğurdu; ve yasallaştırılmış ve yüceltilmiş devlet terörüne meydan okuyan küresel boyutlu bir örgütsel terörizmi tetikledi.

İslam (daha doğrusu Hislam) yüzyıllardır vardı, ve diğer dinlere kıyasla Müslümanlar şiddete daha eğilimli değildir. İntihar terörizmi tarafsız bir gözle incelendiğinde, dinler veya ideolojilerden çok vahşi işgallerle ilgili olduğu görülür. Dinler ve ideolojiler çoğunlukla politik sebeblere bahane bulmak ve propagandalarını yapmak için kullanılır. Chicago Üniversitesi’ndeki Robert Pape, Kazanmak İçin Ölmek: İntihar Terörizminin Mantığı adlı kitabında da doğru şekilde intihar terörizminin din ile değil işgallerle ilgili olduğunu tartışır. Ayrıca bir çok örneklere de değinir, örneğin 1990’larda Sri Lanka’daki Marksist Tamil Kaplanları’nın intihar saldırıları, ki bu, 2000’deki İntifada’dan önce işgalci İsrail askerlerine ve tanklarına karşı sapanlar, taşlar ve tüfekler kullanan Filistinlilere ilham kaynağı olmuştur. Aslında Lübnan, Sri Lanka, Çeçenistan, Kaşmir ve Filistin’deki intihar terörizm kampanyalarının büyük çoğunluğu işgal güçlerini çekilmeye zorlamak amacını taşır. Hiç şaşırtıcı değil, Eyman el-Zevahiri ve onun terör örgütü İslami Cihad, İsrail’in 1967’deki haklı savaşının ardından işgalciliğe başlamasından sonra doğmuştur. Hiç şaşırtıcı değil, Rusların Afganistan’ı istilasi ve işgali, Amerika’nın kukla ve baskıcı krallar ve emirler yoluyla Orta Doğu’yu işgali ile birlikte Usame bin Ladin ve El-Kaide’nin doğmasına sebep olmuştur. Hiç şaşırtıcı değil, Rusya’nın Çeçenistan’ı vahşi işgali, Şamil Başayev ve onun terör örgütünün doğmasına sebep olmuştur. Yine hiç şaşırtıcı olmayan şekilde Amerika’nın Irak’ı işgali Ebu Musab el-Zarkavi ve yüzlerce diğer intihar bombacılarının ortaya çıkışına yol açmıştır. İsyancıları veya direnişçiler ile kıyaslandığında, işgalciler işgal ettikleri topraklar üzerinde çok daha barbar eylemlerde ve terörizmde bulunur, buna rağmen bu devlet terörü dünyadan zekice gizlenir. İronik olarak, terörist direnişçileri yaratan veya gelişimlerine yeterince katkıda bulunan işgalciler, bu terörirst saldırıları işgallerine devam edebilmek için bahane olarak kullanır. İşgal güçleri, vergi ödeyenlerin korku, yabancı düşmanlığı ve vatansever duygularını zekice kullanır, ve onların dış ilişkiler konusundaki bilgisizliğinden yararlanır. Hükümet örgütleri, vahşi ve kanlı işgallerini, kötülük ve barbarlığa karşı yapılan haklı bir eylem gibi göstermek için zekice çalışır. Örtülü operasyonlar düzenlemesi, dünyaya yanlış veya sahte bilgiler sunma kampanyaları için gizli örgütlere para yağar. İşgal politikalarını desteklemeleri için gizlice medya patronları ve akademisyenler kiralanır. Hiç şaşırtıcı değil, açıkça yapılan bütün dolandırıcılık, hile ve yalanlara rağmen Amerikan medyası Irak’a yaptığı saldırganlığı haklı çıkarmak için Neocon-Siyonist-Haçlı koalisyonuna yeşil kart verdi. Saddam’ın ABD A.Ş.’nin kuklası olarak Kürtlere ve İran’a yaptığı korkunç zulüm zamanında, Rumsfeld’in Saddam ile el sıkışma fotoğrafları, savaş kışkırtıcılarının ikiyüzlülüğünü gösteren suçlayıcı bir manşet olacağı yerde, her nasılsa bir dipnot olarak kaldı.

O zamandan beri şiddet sürecine her iki tarafın din fanatikleri tarafından hız kazandırıldı. Bir tarafta Siyonist-Haçlı-Kapitalist koalisyon, diğer tarafta Selefi-Molla-Taliban koalisyonu kendi çizelgelerine göre ateşi körüklemeye devam etti. Siyonistlar daha çok toprak peşindedir; Haçlılar kanlı Armageddonun peşinden gelecek Cezbe için dua eder; diğer güruh ise Mehdinin gelip kılıcıyla taşlara arkasında saklanan Yahudileri araması için ağlaşıp durur. Hristiyanlar ve Müslümanlar arasındaki son zamanlardaki çatışmanın bir diğer yönü de komünizmin ölmesinden sonra “kötü”ye giydirilen ayakkabıların boş kalmasıdır. Çatışmalar ve kitlesel paranoya ile politik ve mali sermayesini güçlendiren Küresel oligarşi, komünizmin yerine geçecek bir şey arıyordu. Örtülü operasyonlar, kışkırtmalar, haksız savaşlar, zorba kuklalar, iki kötüden daha az kötü olanı seçme politikası ve gelecekteki teröristlerin eğitilmesi ile görev nerdeyse başarılmış durumdadır.

Şimdi, genel anlamda Müslümanlar ve özel anlamda Araplar kötünün yeni yüzü olarak vaftiz edilecek. Bir başka soykırıma ve nükleer silah kullanımına, ve peşinden gelen pişmanlık gözyaşlarına, itiraf seanslarına, ve “Bir daha asla!” çığlıklarına şahit olursak, tarihi bilenler olarak şaşırmamamız gerekir. İnsanlar Tanrı vergisi akıllarını kullanmak yerine din adamlarını ve politikacılarını körü körüne takip ettiği sürece, Şeytan Ademoğulları arasında yapay bölünmeler, düşmanlık ve nefret yaratmak için elindeki her yöntemi kullanacaktır. Ve Habil ile Kabil’den beri ayartma konusunda başarılı bir geçmişi olan Şeytan, dünya üzerindeki yozlaştırma, yoketme ve kan dökme eylemleri için en iyi müttefikler olarak hep din adamlarını ve aşırı milliyetçi politikacıları bulmuştur.

Doğu’ya, Müslümanlara ve Orta Doğu’ya

Aşağıdaki sözlerin sahibi size düşman değil, sizinle aynı kitabı ve tarihi paylaşan biridir. Sizinle candan ilgilenen biri. Sizin derdinize ve başınıza gelen belalara geceleri ağlayan biri. Sizin cömertlik ve içtenliğinizi, bir türlü gerçekleşmeyen düşlerinizi, umutlarınızı, trajedilerinizi, korkularınızı, aptallık ve yanılgılarınızı bilen biri. Ne olur bir kerecek kulak verin ona. Önyargı ve bağnazlığa, saplantı ve nefrete hayır deyin.

Gerçeği kabul edelim ki gerçek bizi özgürlüğümüze kavuştursun.

Sorunlarınızın nedenini dışınızda aramayın; aynaya bakın önce. Tamam, öteki ulusların yayılmacı emellerini; insanlarınıza karşı yürüttüğü gizli-açık siyasi, ekonomik ve kültürel çalışmalarını görmezden gelin demiyorum. Ama kendinizi değiştirmedikçe durumunuzu değiştirmezsiniz. Hem tarihinizdeki işgallerinizi, saldırılarınızı, kıyımlarınızı özleyeceksiniz, hem kokuşmuş Emevi, Abbasi ve Osmanlı halifelerinin yayılmacı siyasetleriyle övüneceksiniz, hem de size aynı şeyleri yapan başkalarını yereceksiniz! Bu çifte standart ahlaki olamaz. Allah size de aynı gücü verseydi bu tavırla dünyayı sizin şu andaki güçlü düşmanlarınızdan belki daha çok bozup ezecektiniz. Kendinizi ve yurdunuzu düzeltmedikçe onları sürüp çıkaramazsınız. Kendinize kendiniz acımadıkça başkasından acıma bekleyemezsiniz.

Gerçeği kabul edelim ki gerçek bizi kendini beğenmişlikten kurtarsın

Geçen yıla ait buluşların patent listesine bir bakın. Sizin grubunuz, ulusunuz ve dininizden olanların kaç patenti var orda? Bilgi ve teknolojik ilerlemenin yaşam kadar önemli olduğu bir dünyada sizin durumunuz hakkında çok şey anlatır bu. Gelişmiş ülkeler listesine bakın. Orda sizin grubunuz, ulusunuz, dininizden kaç ülke var? Yüzyıllar önce demokrat, uygar, adil, ve özgür olmanın örneği idiniz; matematik, gökbilimi, tıp ve felsefede öncüydünüz. Bir de şimdi bakın çevrenize. Aynaya bakın. Kimi görüyorsunuz? Osmanlı şeyh ül-islamları tarafından verilen dini fetvalara uydunuz habire. Kuzey Afrika’dan İran’a, bugünün Türkiye’sinden Arabistan yarımadasına uzanan geniş topraklarda matbaayı dahi yasaklayan fetvalar. 1455’den ta 1727’ye kadar matbaasız koskoca bir 272 yıl, paha biçilmez bir 100 000 gün heba ettiniz. Avrupa ise Allah’ın doğadaki ayetlerini incelemeye vermişti kendini. Ve karşılığında siz güçten düşüp cehaletin dibine batarken onlar Allah tarafından rönesans, dini reform, teknoloji ve ilerilik gibi nimetlerle ödüllendirildiler. Avrupalılar felsefi tartışmalar yaparken sizin tek uğraşınız kutsal kitabı papağan gibi okumaktı. Oysa o kitapta öğrenmenin, sorgulamanın, bilgi edinip buluşlar yapmanın önemi vurgulanıyordu. Siz yalnızca söylenti ve hurafelerden oluşan elyazması kitaplara ve padişahın tam desteğiyle felsefeyi yok etmeye azimli bir Gazali’nin sefil düşüncelerine takıldınız. Avrupa kendisini kralların ve kilisenin baskısından kurtaracak daha iyi bir sistem ararken siz padişahı ve yapay ilahlarınızı öven elyazması şiirler okuyordunuz. Sonuçta ülkeniz, adınız, görüntünüz ve dininizin anıldığı her yerde gerilik, baskı, dehşet ve yoksulluk akla gelir oldu. Şaşılacak yanı yok bunun. Siz dünyanın serseri takımı oldunuz.

Gerçeği kabul edelim ki gerçek bizim cehalet zincirlerimizi kırsın

Dindarlarınız bir ara, mollalar yönetime geçerse düşlerinizin gerçek olacağı, geçmişinizin görkemli günlerinin geri geleceği umuduna kapıldınız. “İstiklal, azadi, hükümet-i islami” (bağımsızlık, özgürlük, İslami yönetim) sözünü verdiydiler. Ama yalnızca sarıklı sülüklerin kaynaştığı bir gerilik ve şeytani bir yönetim azmağı kazandınız. Kiminiz ise umudunu Afganistan’daki Sünni Talibana bağladı; saygınlığı ve görkemi onlar getirecekti size. Ama getirdikleri, Suudi yönetimden bile berbat bir frankeştayndı: kadınları kara çuvallara tıktılar, o vahşi taşla ölüm cezasını yaşama geçirdiler, eğitimi kadınlara yasak ettiler, cahillik katlana katlana büyüdü ve Afganistan uluslararası bir afyon çiftliğine dönüştü. Atalarınızın kucağınıza bırakıp gittiği din ve mezhebi, veya mollaların, şeyhlerin, imamların öğretilerini sorgulamak aklınızdan bile geçmedi. Size düş diye pazarlanan karabasanı hiç sorgulamadınız.

Gerçeği kabul edelim ki gerçek bizi saldırganlıktan kurtarsın.

Allah size gelişme aracı olarak kullanın diye doğal zenginlik vermiş. Ama onun da geliri kokuşmuş, keyifçi, dar görüşlü, gerici ve baskıcı krallar, emirler, aşiret başları ve mollalar tarafında saçılıp savruluyor. Kendisine guya bağlı olduğunuz kutsal kitap size demokratik bir sistemi salık veriyor. Ama siz onu kurup özgür olacağınıza kafeteryalarda, sokaklarda, ve kokuşmuş eskici bürolarında vakit öldürüyorsunuz. Oysa oraların tek ürünü kocaman bir sıfır. .

Gerçeği kabul edelim ki gerçek bizi uyuşukluk ve kölelikten kurtarsın.

İçinde yaşadığınız toplumun yarısına bakın. Karılarınız, analarınız, kızkardeşleriniz, kız çocuklarınız. Ne yaptınız onlara? Diri diri gömdünüz. Peki hâlâ hangi akılla barış, ilerleme ve ilahi esirgeme umuyorsunuz? Siz aynı Allah tarafından yaratılanların yarısını, sizin öteki yarınızı, analarınız, kızkardeşleriniz ve kız çocuklarınızı böylesine aşağılarken ve Allah’ın onlara da tanıdığı insan haklarını gasbederken, onlara insan müsveddesi muamelesi yaparken nasıl umarsınız mutlu olmayı? Bir de kalkıp Allah’a diyeceksiniz ki bütün bu kötülükleri Buhari, Müslim, Tirmizi, İbn Hanbel, İbn Mace, Ebu Davud, Malik, Kafi adındaki ilahlarınızı ve daha nice imamlar güruhunu, mollaları, din adamlarını. hoşnut etmek için yaptınız! Hiçbiri sizi Allah’ın adaletinden kurtaramaz. Zaten, kadın düşmanı inanç ve uygulamaların bedelini çok pahalı ödüyorsunuz. Özür dileyin analarınızdan, karılarınız, kızkardeşleriniz ve kız çocularınızdan. Firavunlar gibi onlara köle muamelesi yaptığınız için.

Gerçeği kabul edelim ki gerçek bizi aldanışın karanlık deliklerinden çekip alsın

İsrailoğullarının kurban bir ulus konumundan sömüren ırkçı bir güce dönüştüğünü dünya biliyor. Geniş ufuklu pek çok Yahudi de bunun ayırdında; onlar da üzülüyor ve karşı çıkıyorlar. Dünya biliyor ve pek çok insan kabul ediyor ki Filistin halkı 1948’den beri aşağılayıcı faşist bir politikaya, işgale, işkenceye ve kıyıma maruz kalmaktadır. Dünya biliyor ki İsrail’in öldürdüğü Filistin’li çocukların sayısı intihar bombacılarının neden olduğundan çok daha fazladır. Sayılar ve olaylar yazıya geçirilmiştir; İsrail’in Filistin halkına karşı devlet terörü estirdiği kanıtlanmış bir gerçektir. Ve dünya biliyor ki Haçlı, Siyonist, silah-petrol endüstrisi ve öteki etkin çıkar gruplarının oluşturduğu birliktelik yuvalandığı güç kulelerinde Amerikan halkından toplanan vergi gelirini, silahlı ve politik gücü kullanarak trajediyi sürdürmekte; bu savaştan Armageddon, daha fazla toprak ve daha kanlı getiriler ummaktadır. Ama siz yine de aynayı kendinize tutun. Ne yaptınız; ne hale geldiniz? Suçladığınız Siyonistler kadar siz de ırkçısınız. Ayırımsız bütün Yahudiler suçlu size göre; halbuki sizin de sayıp hayran olduğunuz pek çok ulu peygamber, felsefeci, bilim adamı, ve mucit çıkaran Yahudiydiler. Böylece siz intiharcı bir millete dönüştünüz. Oysa Gandi’nin mücadelesi sizin için güzel bir örnektir, her ne kadar İngiliz sömürüsüne karşı onun direnişi edilgenlikten çok başka özellikler taşırsa da. Ama siz nelerin ardına düştünüz: kara cahil önderler, ırkçı ve istismarcı siyaset erbabı, terör örgütleri, sapık din adamları ve hormonlarınız. Eğer hayvani dürtüleriniz yerine aklınızı işletseydiniz, çağdaş tarihten ders alsaydınız, ırkçılığa ve teröre özendiren dini öğretiler yerine Kuran’ı izleseydiniz şimdi Yahudilerin kardeşleri olarak İsrail’le yan yana yaşıyor, Kudüs’ü barış içinde paylaşıyor olacaktınız. Zulme zulümle, ırkçılığa ırkçılıkla, kıyıma kıyımla karşılık verdiğiniz sürece Allah’ın size acımasını bekleyemezsiniz. Özgürlüğü ve barışı başkaları için de istemedikçe özgürlüğe ve barışa kavuşamazsınız. “MüSLiM”in “SiLM”ini (barışını) atarak nasıl Müslim olabilirsiniz?

Gerçeği kabul edelim ki bizi kıskacına alan dehşeti başımızdan savsın.

İnkarcı ve mezhepçi yolda yürümeyi sürdürmekle yalnızca bu dünyada mutsuz ve itibarsız kalmayı değil öteki dünyada da her halde utanç ve cezayı hak ediyorsunuz…

“İnkar etmiş olanlara, ‘Allah’ın hoşnutsuzluğu, sizin kendinize olan hoşnutsuzluğunuzdan daha büyüktür. İmana çağrıldığınızda inkar ederdiniz,’ diye seslenilir. Diyecekler ki, ‘Rabbimiz! Bizi iki kez öldürdün, iki kez dirilttin. Şimdi günahlarımızı itiraf ettik. Buradan bir çıkşı yolu var mı?’ Çünkü YALNIZCA Allah’a çağrıldığınız zaman inkar ederdiniz. Ancak O’na ortak koşulunca inanırdınız. Hüküm Üstün ve Büyük olan Allah’a aittir.” (40:10-12)

Acı da verse araştırmalar yapıp kendinizi sorgulamanız gerekiyor. Vurdumduymazlığın ve içine körlemesine yuvarlandığınız derin çukurun sizin için bir yazgı olmasını ancak o zaman önleyebilirsiniz. Allah’ın peygamberi aracılığıyla indirdiği gerçek İslami sisteme dönmeniz; önderlerinize kanmadan geçersiz öğretilerin ve çarpıtmaların burgusundan kendinizi kurtarmanız gerekiyor. Allah’ın sesine kulaklarınızı tıkamanız, onun yerine başka dini kuralları ve öğretileri koymanız yüzünden Allah ta sizi kendi aldanışınıza terkettiği için sürekli kayıptasınız.

Yaşam eğlence ve oyundan ibaret değildir… Allah’a verdiğimiz sözü tutup yalnızca O’na kulluk etttiğimizi kanıtlamamız da gerekir.

“Ahrete inanmayanlar Allah tek başına anılınca bunalırlar ama başkaları da anılınca hemen sevinirler.” (39:45)

Allah’ın dışında bağlandığınız her şeyi bırakıp yalnızca O’nun yolunu tutmaya var mısınız? Ya da kaybetmeyi sürdürecek misiniz? Gerçeği kabul edelim ki gerçek bizi özgürlüğümüze kavuştursun.

Batıya, Hristiyanlara ve Amerika’lılara:

Aşağıdaki sözlerin sahibi size düşman değil, topluluğunuzun bir üyesi ve dertlerinizle en az sizin kadar ilgilenen biri. Bu sözler, sizi bastırmak için dünya takla atma rekoru kırmaya hazır bir politikacıya ait değil; ne de aldanma ve halüsinasyonla dolu paralel bir evrende yaşayan dini bir lidere. Bunlar, barış, adalet ve özgürlük arayışıyla ülkesini terkeden sıradan bir adamın sözleri. Bunlar, aranızda böyle bir sığınak bulduğu için minnettar olan bir insanın sözleri. O yüzden lütfen bu sözlere önyargı duyarak değil umursayarak yaklaşın. İfade özgürlüğünü ve herkes için adaleti her zaman ön plana çıkaran “yaşam tarzınız” hakkında duyacağınız gerçeklerden korkmayın. Benden, başardığınız iyi şeylerin bir listesini dökmemi beklemeyin; medyadaki konuşmalarda ve haberlerde bunları zaten sık sık duyuyor, zaten tatillerinizde kutluyorsunuz. Şüphesiz geçmişteki ve şimdiki iyi şeyleri hatırlamalısınız, hatırlayın ki o iyi şeyleri tekrarlamayı sürdürebilesiniz. Bununla birlikte, diğer sesi de duymalısınız; duymak için henüz bir tatil ayırmadığınız sesi. Egonuzu, milliyetçiliğinizi, vatanseverliğinizi ve duygularınızı okşamaya yatırım yapanlardan duyamayacağınız sözlere kulak vermelisiniz. Çevrenizdeki gerçeklere ilgisiz kalarak tarihten silinen uygarlıkların hatasını tekrarlayacağınızı sanmıyorum. Kibirli, ilgisiz, kendini beğenmiş ve bencil olmayın, çünkü bunlar size sadece daha fazla zarar verir.

Gerçeği kabul edelim ki gerçek bizi özgürlüğümüze kavuştursun.

Devlet ile kiliseyi birbirinden ayırdığınız, özgürlüğün önemini takdir ettiğiniz için, Tanrı sizi ilerleme, bolluk ve refah ile kutsadı. Haçlı seferleri, engizisyon mahkemeleri, cennet anahtarları (endülüjans), mezhep savaşları, cadı avcılığı, Nazi katliamı, kölelik, ırkçılık, sömürgecilik, kadınları horlayıcı ve dışlayıcı uygulamalar ve cinsel suistimaller gibi nice savaşlarla, zulümle, batıl inançlarla ve adaletsizliklerle lekelenen geçmişinize rağmen, geçmiş hatalarınızdan ders almış görünüyorsunuz; farklılıklara hoşgörünün ve bilime saygının olduğu daha iyi işleyen bir toplum olmayı başardınız. Toplumunuzun, önüne gelenle cinsel ilişki içeren yaşam tarzı, cinsel yolla bulaşan hastalıklar, yüksek boşanma oranı, yüksek suç oranı, şiddet öğreten video oyunları, alkol ve uyuşturucu bağımlılığı, kumar, açgözlülük, zengin ve fakir arasındaki büyük uçurum, rahiplerin kötüye kullandığı çocuklar, hapishanelerdeki yüksek kişi sayısı, evsizlik, israf, kirlilik, aşırı milliyetçilik, duyarsızlık vb. sorunlar yığını dolayısıyla çektiği acılara rağmen, yasalarınız, mahkemeleriniz, meclisiniz ve akademik kurumlarınız hala işler durumda. Özgürlüğün de yan etkileri vardır, ve birinin yaşamını kendi seçimlerine göre, hükümet baskısından korkmadan sürdürebilmesi en değerlisidir. Toplumunuza karşı en büyük tehlike, para ve lobilerin etkisiyle demokratik sürecin bozulmasıdır. Büyük şirketler finansınızı, medyanızı ve meclisinizi kontrol ettiğinde, demokrasi ve özgürlüğünüz göz yanılgısından başka bir şey olmayacaktır. Bununla birlikte, umut var, çünkü sık sık özeleştiri yapabiliyor; zayıflık ve yetersizliklerinizi kabul edebiliyorsunuz. Toplumsal, ekonomik ve politik problemler konusunda yeni çözümler üretebildiğinizi defalarca gösterdiniz. Geçmişte düşman olduklarınıza kibar ve cömert yaklaşmayı bildiniz.

Gerçeği kabul edelim ki gerçek bizi kendini beğenmişlikten kurtarsın.

Nüfus artışı, kirlilik, ekonomik özgürlük, toplu taşım, iletişimdeki hız ve kolaylık sebepleriyle dünya küçülmüş durumda; dolayısıyla, yarısı açlıktan ölmek üzereyken, diğer yarısının patlayana kadar yediği bir dünya artık olamaz. Ev hayvanlarına, estetik ameliyatlara, ve hatta ev hayvanlarının estetik ameliyatlarına milyarlarca dolar harcayıp, sürekli şekilde artan tüketim iştahınızı doyurmak için dünyanın sınırlı kaynaklarını bir lokmada yutup, sonra da dünyanın geri kalanından din gibi yapıştığınız kapitalizm sistemine sevgi ve hayranlık duymasını bekleyemezsiniz. Hapishane endüstrisinde patlama yaşıyorken, ve oransal olarak dünyadaki en yüksek sayıdaki hapishaneye sahipken, dünyayı özgürlük kalesi olduğunuza nasıl ikna edebilirsiniz? Zalim, yoz ve gerici kukla rejimleri ve işgalci askeri güçleri destekleyip, sonra da doğrudan veya dolaylı olarak özgürlükten, eğitimden, ilerlemeden, refahtan ve umuttan mahrum bıraktıklarınız tarafından incitilmemeyi bekleyemezsiniz. Sizi savaştan savaşa, işgalden işgale koşan kibirli canavarlar haline dönüştürecek konvensiyonel veya modern silahların ulusal üretimine bu kadar para ayırıyorken, kendini beğenmiş şekilde özgür ve uygar bir millet olduğunuzu iddia edemezsiniz. Yüz yıldan kısa bir süre içinde yüzden fazla savaşta, örtülü operasyonda ve işgallerde milyonlarca insanın kanını döküp, sonra da barışçılız diye kendinizi kandırmaya devam edemezsiniz. Askeri üssünüze saldıran düşmanınıza misilleme olarak, bir de değil, iki şehri tümüyle yok ettiğiniz için insanlıktan özür dilemeden terörizmi lanetleyemezsiniz. Eğer terörizm sivilleri hedef alarak düşmanı korkutmak anlamını taşıyorsa önce aynaya bakmalısınız, tabii kendi saldırganlığınız ve terör eylemlerinize bahaneler bulmaya çalışmadan. Her gün o kadar çok masum insanı öldüren veya sakat bırakan mayınları yasaklamayı reddedip, sonra da daha özgür ve daha iyi bir dünyadan bahsedemezsiniz.

Gerçeği kabul edelim ki gerçek bizi saldırganlıktan kurtarsın.

Sağ kanattaki din kuruluşlarına dikkat edin; toplumsal veya politik bir konuda ihtiraslı davranıyorlarsa üç kez düşünün. Eğer tarihi kayıtları bir ölçü ise, haklı oldukları zamanlar da vardır, fakat genelde haksızdırlar. Geride kalmış kurgu edebiyatı hayranlarının küresel politikanızı yönetmesine izin veremezsiniz. Ama diğer kanata, ya da diğer gruplara, örneğin Kuveykırlara daha çok dikkat edin. Onların geçmişi, vicdanı, kalpleri barış ve adaleti savunuşları, ihtiyacınız olandır. Size tokat atıldığı zaman diğer yanağınızı çevirin demiyoruz, ama güç ile sarhoş olmaktan sakının. Davud olduğunuzu sanırken, kibriniz ve saldırganlığınız sizi Golyat’a dönüştürebilir. Dönüşüm birden olmayabilir, dolayısıyla aynaya bakarak farkedemeyebilirsiniz; özellikle görmeniz gerekenleri görememeniz için aynayı çarpıtmayı iş edinen politik sihirbazlar ve etrafındakiler varken.

Gerçeği kabul edelim ki gerçek bizi günahlarımızdan arındırsın.

Sen kendi gözündeki merteği görmeyip başkalarının gözündeki çöpü görmekle ilgili İncil’deki öğütleri sadece dudaklarınla saygı gösteremezsin. Artık kılıçla yaşanın kılıçla öleceği gerçeğini gözardı edemezsiniz. Arkadaşlarınızı, yarı arkadaşlarınızı, veya potansiyel arkadaşlarınızı incitmek için her yolu denemekteyken, “Düşmanınızı sevin” diye vaaz vermeye devam edemezsiniz artık. “Preemptory strike” ifadesi ifadesiyle yumuşatılıp sunulan “demir kural”ı haklı çıkarmak için bu kadar uğraşıyorken, “altın kural”dan bahsedemezsiniz artık. Bir taraftan küçük adaları ve gemileri işkence merkezleri haline getirip, “karadan uzak sorgulama” isimli şeytani bir entrikanın mucidi olup, diğer taraftan insan hakları ve özgürlükten bahsedemezsiniz artık. Bir zamanlar Birleşmiş Milletler’in kuruculuğuna ve İnsan Hakları’na önderlik eden Amerika, neden şimdi işkenceyi uluslararası bir yatırım ve yüksek teknolojili bir olay haline getirdi? Ebu Garib ve G Abu Gharib and Guantanamo gulagların oluşmasına sen nasıl izin verirsin? Evet, Stalin, Mao, Hitler ve Pol Pot’un rekorunu kırmadınız, ama zaten onlarla yarış halinde olmamanız gerekir. Kurucu atalarınız, özgürlük uğrundaki savaşı ve insan tarihindeki en iyi hukuk belgelerinden birini tasarlama emeğini siz süper bir savaş makinesi ya da dünyanın kovboyu haline gelesiniz diye vermedi. Kısa tarihinizde, düzinelerce ülkeyi ayırım yapmadan bombaladınız, yüzlerce şehri yok ettiniz ve milyonları öldürdünüz. Pearl Harbor’da sayıları üç bini geçmeyen askerleri kaybetmenize misilleme olarak iki büyük şehri sivil halkı ile birlikte yok ettiniz. Bir zamanlar sizin eğittiğiniz ve para desteği sağladığınız terör örgütünün, sayıları üç bini geçmeyen sivili kaybetmenize yol açmasına misilleme olarak iki savaş başlattınız, yüz binleri öldürdünüz, bir sürü şehri yok ettiniz, ve hala yok edecek ülke arıyorsunuz. İntikamınızı, saldırganlığınızı, diğer insanların yaşamlarına olan saygısızlığınızı nasıl olur da “özgürlük” veya “uygarlık” olarak etiketleyebilirsiniz? Halkla ilişkiler salonlarınızda yaldızlı isimler uydurup suç ortağınız olan medya şirketlerine dağıtarak gerçeği değiştiremezsiniz. Bir kukla rejimi diğeriyle değiştirip, Suudi Arabistan, Mısır, Pakistan ve İsrail’deki baskıcı ve zalim zorbaları destekleyip, sonra da “özgürlük” ve “demokrasi” şampiyonları olduğunuz için kendinizi kutlayarak dünyayı kandıramazsınız. Dinine, milletine ve rengine bakmadan her bir masum insanın yaşamına eşit derecede değer vermedikçe, ahlak, haklar ve Tanrı hakkında vaaz veremezsiniz. Bir çok savaşı, yıkımı, dehşeti ve terörü dünya üzerindeki bir çok millete evinizdeki yaldızlı yaşam tarzınızı bile değiştirmek zorunda kalmadan taşıyabiliyorsunuz. Şimdi kalkmış öfkeleniyor ve diğerlerine tattırdığınızdan küçük bir parça tattınız diye adalet talep ediyorsunuz.

Gerçeği kabul edelim ki gerçek bizi aldanışımızın karanlık kuyularından çekip çıkarsın.

Bütün bir milleti teröre boğmayı, şehirlerini yok etmeyi, çocukları ve gençleri “demokrasi ve özgürlük” adı altında öldürmeyi, işkence etmeyi ve aşağılamayı neden hafife alalım? On binlerce sivili öldüren, güleryüzlü yalancılar oldukları da kanıtlanmış katiller, neden sırf “ikincil hasar” sihirli sözcüğünü kullanıyorlar diye affedilsin? Bombalarla çocukların beyinlerini dağıtmak, kollarını ve bacaklarını koparmak, neden uygarlık olarak değerlendirilsin, neden kafa kesmekten farklı görülsün? Bütün bir bölgeyi veya şehri ve halkını tek bir düğmeye basarak öldürmek, neden tüm umutlarını söndüren güçlü düşmanlarının arasında kendini patlatarak intihar eden bombacının yaptığına eşit veya daha kötü olarak değerlendirilmesin? Neden daha çok insanı öldürmek için tek bir düğme kullanmak uygar bir davranış sayılsın da öldürürken kendi canını feda etmek sayılmasın? Neden iyi silahlanmış şişko bir kitlesel katilin gülümsemesi, fakir bir insanın acı ve öfkesinden daha sempatik sayılsın? Dürüstçe biri nasıl olur da işgalci yabancı askeri gücü özgürlük savaşçıları olarak adlandırabilir? Nasıl olur da, sırf yalanlarla aldatılarak seferber edilmiş kibirli ve ölümcül bir işgal ordusuna karşı savaş verdikleri için yerli halk terörist olarak damgalanabilir? Neden Amerika’nın fakir çocukları, fakir ülkelerin çocuklarını öldürmek için kullanılıyor?

Gerçeği kabul edelim ki gerçek bizi çevremizi kuşatan şiddetten kurtarsın.

Dinine veya milletine bakarak bir suçluyu diğerinden daha iyi görmemelisiniz. Medyanız ne Sırp tecavüzcülerini ve katillerini Hristiyan katilleri olarak sundu, ne de binlerce cana kıyan uzun bir mezheb terörü kampanyası sürdüren IRA teröristlerini Hristiyan teröristleri olarak etiketledi. Sabra ve Şatilla kamplarındaki binlerce Filistinli mülteciyi katleden Hristiyan milisler, nasıl olduysa medyanızda haber olduklarında Hristiyanlıklarını yitirdiler. Siyonist dava iddiasındaki terörist gruplar için de aynısı geçerli. Dahası, bilmelisiniz ki hangi millete ait olursa olsun veya halkı hangi dinden olursa olsun devlet terörizmi, bireysel veya örgütsel terörden çok daha acımasız, tehlikeli ve fesattır. Savaşa, şiddete ve terörizme hayır derken tutarlı ve adil olmalısınız. Barış elçileri, zulmü, zalimlerin üniforma giyip giymediğine bakmadan protesto etmeli ve lanetlemelidir. Eğer askeri üniformalar terör eylemlerini, yok etmeyi, veya soykırımı haklı kılıyorsa, o zaman Nazi askerleri de sempatinizden payını almalı.

Gerçeği kabul edelim ki gerçek bizi özgürlüğümüze kavuştursun.

Tek dünya, tek toplum

Ademoğulları’nı yabancılaştıran ve birbirlerine karşı canavarlaştıran milliyetçi virüsü temizlemeliyiz. Tüm dünyayı tek bir topluluk olarak değerlendirmeli ve insanlık arasında yükselen duvarları ve yapay sınırları ortadan kaldırmak için çok çalışmalıyız. Bu sadece ahlaki açıdan doğru olan değil, aynı zamanda bü küçük gezegen üzerinde hayatta kalabilmenin de tek yoludur. Bu gezegene, bu değerli Dünya’ya artık umursamaz davranamaz, artık diğer milletlerle olan ilişkilerimizde miyopluk derecesinde bencil olamayız. Aksi takdirde, kendimizi birbirimizin kirliliğiyle zehirler, küresel ısınmanın yol açtığı felaketlerin acısını çeker, ulusal üretimimizin büyük bir bölümünü harcar, bir sürü masum insanın kanını döker, dünyanın diğer yanındaki ekonomik ve politik problemler yüzünden güvenliğimiz için bireysel özgürlüklerimizi kaybederiz. Dünya küçüldü ve sorunlar her zamankinden daha çok paylaşılır hale geldi. Şimdi bir dünya gibi davranma zamanıdır, yeni bir bakış açısıyla Birleşmiş Milletler ruhunu yeniden canlandırma zamanı. Aşırı milliyetçiliği, maço yaklaşımları, başka bir dünya savaşını, sürekli olarak bizim dışımızda bir “kötü” arayışını, şiddet ve teröre misilleme olarak kendi versiyonumuzdaki şiddet ve terörü artık kaldıramayız. Teröristlerin veya savaş çığırtkanlarının bakış açımızı ve kaderimizi tanımlamasına izin veremeyiz; çünkü bu insanlığa sadece daha çok felaket getirir. Şeytani fısıltıcıların bizi bir başka ırka karşı nazi katliamı yapmaya sürüklemesine izin vermemeliyiz; dersimizi almış olmalıyız. Ülkelerimizdeki baskıcı rejimlere, yozlaşmış önderlere, krallara veya emirlere izin vermemeli; yozlaşmış zorbalardan daha cesur olmalıyız. Demokrasilerimizde, kanser tümörü misali büyüyeni yasama, yargı ve yürütme organlarına yayılan miyop ve açgözlü gruplara karşı uyanık olmalıyız.

İnşallah, bu yüzyıl “Sadece Allah” bayrağı altında birleşmenin yüzyılı olur, böylece Adem’in çocukları birbirlerini barışla selamlar ve “sizin sisteminiz/dininiz size, bizim sistemimiz/dinimiz bize” der. Böylelikle, tüm insanlık, tanrıtanımazlar ve çoktanrıcılar dahil olmak üzere, bu gezegeni barış ve adaletle paylaşır.

Tanrınız olan Rab Tek Tanrı’dır.
Tanrınız olan Rab’be tapacaksınız
tüm kalbinizle,
tüm içtenliğinizle,
tüm aklınızla,
tüm gücünüzle (Eski Ahit, Yasa Kitabı 6:4; Yeni Ahit, Markos 12:29-30)

ALLAH, kendisinden başka tanrı olmadığına şahadet eder; melekler ve adaleti gözeten ilim sahipleri de… O’ndan başka tanrı yoktur. Üstündür, Bilgedir. (Kuran, 3:18)

De ki, “Kitaplılar! Bizimle sizin aranızda aynı olan bir ilkeye geliniz: ALLAH’tan başkasına kulluk etmeyelim ve O’na hiçbir şeyi ortak koşmayalım, birimiz diğerini ALLAH’tan sonra rabler edinmesin.” Kabul etmezlerse, “Şahit olun, biz müslümanlarız!,” deyin. (Kuran 3:64)

Gerçek, tüm gerçek, sadece gerçek.

O halde:

• Gelin Kuran’ın dışındaki bütün öğretileri bırakalım; dini yalnızca Allah’a özgüleyelim.
• Haçlı-Siyonist birlikteliği; başımıza sardığı baskıcı kukla yönetimler, kanlı savaşlar ve gizli işlerle aramızdaki kıytırık öğeleri kışkırtarak İslamı şer gibi gösteriyor. Buna engel olalım.
• Baskıcı kralları devirip kendi önderlerimizi seçerek barış, özgürlük ve adaleti sağlayalım; kentlerimizi bombalamak, ülkelerimizi ele geçirmek, doğal zenginliklerimizi yağmalamak ve oraların insanlarını aldatmak için Haçlı-Siyonist birliğinin kullandığı özgürlük bahanesini elinden alalım.
• Mücadelemizde kurşun ya da bomba değil akıl ve bilgeliği kullanalım .
• Hurafe ve ortaçağ kültürünü bırakalım; yeni uğraşımız bilimsel girişimcilik olsun.
• Analarımıza, kızkardeşlerimize ve kızlarımıza ikinci sınıf insan muamelesi yapmayı bırakalım; saygınlıklarını, özgürlük ve kişiliklerini onlara geri verelim.
• Dualarımızda Hristiyan, Budist, Yahudi, Agnostik, kısacası zulüm ve savaş yerine adalet ve barışı destekleyen herkesle birlik olalım.
• Bu konunun tartışılması için yurt içinde ve yurt dışında konferanslar düzenleyelim. Her mezhebin ya da tarikatın liderini elbet çağırabiliriz. Ama tartışmaları tekellerine alıp çalmalarına engel olalım çünkü geçmişte onların Müslümanları çok kötü yönlendirdiğini gördük.

Edip Yüksel

www.19.org

www.IslamicReform.org

1,3 İzleyen tüm ifadeleri tüm mezhebler benimsemiştir diye bir şart yoktur, fakat çoğu Kuran’ı terkeden mezheblerdeki yaygın inanışlardır.

2 Bu konuda yazılmış yüzlerce kitap vardır. Mahmud Ebu Rayya’nın kitabı, Adwa’ ‘ala al-Sunna al-Muhammadiya, göze çarpan bir kitaptır çünkü Ebu Rayya o zamanların Sünni ulemasından biri olup hadis ve sünnetteki problemleri göstermek için “güvenilir” diye adlandırdığı kaynakları kullanmıştır. Sözde “güvenilir hadis kitapları”na sızan pislikler hakkında Sünni bir alimin dürüst bir itirafı olarak düşünülebilir. Ayrıca Reşad Halife’nin çığır açan Kuran, hadis ve İslam kitabını da şiddetle öneriyoruz. Bu kitap ilgili Kuran ayetlerini hatırlatarak şeytani öğretilerin büyüsünü bozuyor; en hızlı panzehir kitaplarından biri olma niteliğini taşıyor. Ahmed Kasım’ın Hadis: Yeniden Değerlendirme kitabı bir diğer iyi kitap. Benim kitabım, Müslüman Din Adamlarına 19 Soru, ince bir kitap olmasına rağmen, seçilen konularda eleştirel inceleme ve tartışmaları içeren ondokuz soru içeriyor. Kurandaki Din Uydurulan Din isimli kitap da mezheb öğretilerini kapsamlı şekilde değerlendirmesi ve karşıt güçlü savlar sunması ile kayda değer bir başka kitap. Hislam üzerindeki Yahudi etkisi için, Abdullah Aymaz’ın Tefsirde Israiliyat kitabını öneriyorum.

4 Çağdaş Hristiyanlığın daha ayrıntılı bir eleştirisi için, Hristiyan Din Adamlarına 19 Soru isimli kitabımı okuyabilirsiniz.

Ortaçağ Arabistan’ında Mollagarşiye Karşı Bir Ümminin Başlattığı Devrim

(Üzerinde 19 Var adlı kitabımın Giriş Bölümünden)

570 yılında başkent Mekke’de doğan Muhammed, 40 yaşına varınca, Arap Yarımadası’nda yaşayan halkı şoke eden bir iddiada bulundu. 610 yılının bir Ramazan gecesi, Cebrail adında bir meleğin kendisine Tanrı’dan mesaj getirdiğini ileri sürdü. Önce gizli gizli başlayan ve daha sonra sürülme ve öldürülme riskine rağmen ilan edilen bu iddia, dünya tarihini derin biçimde etkileyecek önemli bir reformu ve devrimi başlatıyordu.

Muhammed sıradan bir yurttaş değildi; teokratik ve etnik özelliklere sahip olan Mekke site oligarşisinin saygınlığını kazanmış başarılı bir uluslararası tüccardı. Akrabaları yönetimin sözü dinlenir büyüklerindendi. Nitekim Muhammed, onların sosyal, politik ve dinsel faaliyetlerinde aktif rol alıyordu.

Yörede yaşayan Araplar, İbrahim’in dinini izlediklerini iddia ediyor ve Kabe’ye sahip çıkıyordu. Heykel biçiminde putları olmasa da, Lat, Menat, Uzza gibi geçmiş “evliya” ve meleklerin şefaatine inandıkları için Kuran ayetleri tarafından putperest olarak suçlandılar (53:19-26; 39:43-45). Ne var ki inkarcı Araplar hiçbir vakit bu suçlamayı kabul etmediler (6:23; 16:35). Kendilerinin muvahhid, yani Tek Tanrıcı olduklarını sanıyorlardı. şefaatlerini umdukları evliyaların Tanrı olduğunu iddia etmiyor, onları Tanrı ile kendileri arasında bir aracı olarak biliyorlardı.

Kesinlikle, din sadece ALLAH’a aittir. O’nun dışındakileri dost ve koruyucu (evliya) kabul edenler: “Bizi ALLAH’a daha fazla yaklaştırsın diye onlara yalvarıyoruz” (diyorlar). Ayrılığa düştükleri bu konuda aralarında kararı ALLAH verecektir. ALLAH, kuşkusuz, yalancıları ve nankörleri doğru yola iletmez (39:3).

Kuran’ın verdiği bilgiye göre Mekke putperestleri İbrahim’den itibaren başlayan ibadetleri biçimsel ve geleneksel olarak yerine getiriyorlardı. Namaz kılıyor, oruç tutuyor, Kutsal Mescid’i haccediyorlardı. Bu konudaki detaylı tartışmalarımızı ve delillerimizi Müslüman Din Adamlarına 19 Soru ile Kuran Çevirilerindeki Hatalar adlı kitaplarımızda sergilemiş bulunuyoruz.

Yarımadanın site devletinde mollagarşi

Mekke’yi Arabistan Yarımadası’nın diğer kentlerinden ayıran önemli özellikleri vardı. İbrahim Peygamber’in kurduğu Kutsal Mescidi (Kabe’yi) içerdiği için Mekke, din ve politikanın bir odak noktasıydı. İbrahim, Arapların ve Yahudilerin atası olarak yöre halkı tarafından saygı ile anılıyordu. Babil’in heykelperest yöneticilerine karşı gösterdiği kahramanlığı yüzünden İbrahim adeta efsaneleşmişti. Çevre kentlerde ve vadilerde boylar halinde yaşayan halk, hac ibadeti için ayrılan dört ay boyunca Mekke’ye akın ediyordu. Binlerce hacı adayının katıldığı panayırlar, pazarlar, şiir yarışmaları, güreş karşılaşmaları Mekke’ye dört ay süreyle alabildiğine hareketli bir sosyal ve ekonomik aktivite kazandırıyordu.

Ebu Cehil, Ebu Leheb, Ebu Süfyan, Velid bin Muğire gibi başkentin kodamanları, Mekke’nin bölgedeki politik ve ekonomik konumunu riske sokacak herhangi bir reform hareketine elbette tolerans gösteremezdi. İbrahim’in monoteist dinini yüzyıllar sonra putperest bir geleneğe dönüştüren atalarını sorgulamadan izlemeye ve o geleneği korumaya kararlıydılar. Geleneksel dinin ve statükonun muhafazası Mekke’nin teokratik yönetimi için hayati bir önem taşıyordu.

Şefaat inancını ve profesyonel din adamlarını reddeden, ezilmişlerin hakkını savunan, etnik ayırım gözetmeyen, tüm insanları eşit kabul eden, kadın haklarını savunan, monarşi veya oligarşi yerine kamuya danışılmasını ilke edinen, ataları körü körüne izlemeyi kınayan ve gelenekleri soruşturup irdeleyen bir öğreti kuşkusuz onların ekonomik ve politik çıkarlarını derinden sarsacaktı.

Sosyal, ekonomik ve politik yapı eleştiriliyor

Nitekim, Mekke’de ilan edilen ilk ayetler, yoksulları gözetmeyen, köleleri salmayan ve kadınları erkeklerle eşit görmeyen yönetimdeki inkarcı mollaları sertçe eleştirir.

1. Dini yalanlayanı gördün mü?
2. İşte, öksüze kötü davranan odur.
3. Yoksulları doyurmaya da yanaşmaz.
4. Yazıklar olsun o namaz kılanlara,
5. Onlar ki namazlarından habersizdirler.
6. Onlar ki gösteriş yaparlar.
7. Ve yardımı da engellerler. (107:1-7)
8. Hayır! Siz öksüze cömert davranmıyorsunuz?
9. Yoksulu yedirmeye teşvik etmiyorsunuz.
10. Mirası da hak gözetmeden yiyorsunuz.
11. Parayı da çok fazla seviyorsunuz. (89:17-20)
12. (Övünerek) “Çok para harcadım” diyor.
13. Kimsenin kendisini görmediğini mi sanıyor?
14. Ona vermedik mi: İki göz?
15. Bir dil ve iki dudak?
16. Ona iki yolu göstermedik mi?
17. Ne var ki zor yola katlanamadı.
18. Zor yolun ne olduğunu bilir misin?
19. Köleleri özgürlüklerine kavuşturmaktır.
20. Kıtlık anında doyurmaktır.
21. Akraba bir öksüzü,
22. Yahut düşkün bir yoksulu…
23. Dahası, birbirlerine sabır ve merhameti öğütleyen inananlardan olmaktır.
24. Nitekim mutlular onlardır.
25. Ayet ve mucizelerimizi inkar edenlerse talihsizlerdir.
26. Onlar ateşe kapatılacaklardır. (90:6-20) [1]
27. Onlardan birine kız çocuk müjdelendiği zaman, büyük bir öfkeyle yüzü kapkara kesilir.
28. Kendisine müjdelenen ‘kötülükten’ utanarak halkından gizlenmeye çalışır. şimdi onu utana utana tutsun mu, yoksa toprağa mı gömsün! Ne kötü yargıda bulunuyorlar. (16:58-59)

Mekke, Ortaçağın sömürgeci iki süper gücü olan Bizans ve Fars imparatorluklarının çekişmesinden oluşan boşluktan yararlanarak bağımsız kalabilen Merkezi Arabistan’ın başkenti konumundaydı. Mekke’nin halkı Tanrısal bir kitabı talim etmiyordu. Sinagoglarda, kilise veya medreselerde din eğitimi görmüyorlardı. Tek kelimeyle ümmi idiler. Muhammed de bir ümmiydi. (Bu sözcüğün anlamı, Muhammed Peygamberin vefatından sonra yalan üretme yarışına giren hadisçiler tarafından “okuma-yazma bilmeyen” olarak kaydırıldı. Oysa Muhammed, okuma-yazma bilen bir ümmiydi. Bu konudaki tartışmamız için 2’nci bölümde isimlerini verdiğimiz kitaplara başvurabilirsiniz).

Mekkeli din adamlarının uykusu kaçıyor

Muhammed, kendisine Tanrı’dan mesaj geldiğini ilan edince Mekke’nin mollagarşisi önce onu ciddiye almadı. Fakat, aradan geçen birkaç yıl içinde bu mesajın büyük bir yayılma potansiyeline sahip olduğunu fark ettiklerinde alay ve küçümsemeyle başlayan, sürgün, işkence ve ölüm tehditlerine kadar varan bir tepki zinciri gösterdiler. Daha önceki birçok peygambere söylenmiş sözler Muhammed için de bu kez Arapça olarak tekrarlandı. Muhammed’in konumu ile Salih’in konumu farklı değildi.

Dediler ki: “Salih, sen bundan önce, aramızda popülerdin, bir umut kaynağıydın. Atalarımızın tapmış olduklarından sen şimdi bizi men mi ediyorsun? Doğrusu, senin bizi çağırdığın şeylerden kuşku ve şüphe içindeyiz.” (11:62)

Muhammed’in mesajı “Tevhid” yani “Tek Tanrı” inancı etrafında odaklanıyordu. Mekke halkının, atalarını körü körüne izleyerek oluşturduğu geleneksel hurafelerle, sayısız haramlar, anlamsız dini kurallar ve şefaat inancıyla İbrahim’in dini olan İslam’dan saptığı gerçeğini dile getiriyordu.

De ki: “Rabbim beni dosdoğru olan yola iletmiş bulunuyor: Tektanrıcı olan İbrahim’in mükemmel dinine… O, ortak koşanlardan olmadı.” (6:161)

Putperestler, genelde, putperest olduklarını kabul etmezler. Nitekim, binlerce tanrıya tapan bir Hindu’yu sorgularsanız kendisinin tek Tanrıcı olduğunu ileri sürer. Üçlemeci bir Hıristiyan da kendisinin İbrahim’in yolunda tek Tanrıcı biri olduğunu sanır ve putperestliği şiddetle kınar. Aynı şekilde, geçmiş atalarını yücelterek şefaatlerini uman Mekke’nin dindarları da “müşrik” olduklarını kabul etmediler. Hatta, Kuran onların hesap gününde bile bu iddialarını tekrarlayacaklarını bildirir .

Onların biricik savunması şu olacak: “Rabbimiz olan ALLAH’a andolsun ki biz ortak koşanlardan olmadık.” (6:23)

Ataların şanlı yolunda cemaatleşen taklitçiler

Gerek geçmişin, gerekse günümüzün putperestleri, kendilerinin doğru yolda olduğunu kelle sayılarıyla, geçmiş atalarıyla ve tanrılaştırdıkları “evliya”larıyla kanıtlamaya çalışırlar. Mantığa, bilime ve tarihsel belgelerin analitik incelemesine dayanan tartışmalarda onların biricik savunması, “falan filan hazretleri şöyle demiş,” veya “geçmiş alimlerimizin çoğunluğu buna böyle karar vermiş” türünden mukallit hezeyanlardan ibarettir.

Hayır, “Atalarımızı bir yol üzerinde bulduk ve biz onların öğretilerini izliyoruz” dediler. Tıpkı bunun gibi, senden önce, bir kente her ne zaman bir uyarıcı gönderdiysek kodamanları, “Atalarımızı bir yol üzerinde bulduk ve biz onların öğretilerini izliyoruz” derlerdi. O da, “Size, atalarınızı üzerinde bulduğunuzdan daha doğrusunu getirmiş isem de mi?” derdi. Onlar da, “Sizin getirdiğiniz mesajı inkar ediyoruz” derlerdi . (43:22-24)

Geçmiş atalarını değişik unvanlar altında putlaştırmak ve onlara yakıştırılan hurafeleri ve doğmaları din edinmek putperestlerin evrensel tavrıdır. Dinsel putlar, dile ve dine göre değişik isimler alır. Örneğin putlar, Türkiye’de Ata, Evliya, şeyh veya Hazrettir, Amerika’da Jesus, Mary veya Saint, Hindistan’da Mahatma, Pakistan’da Mevlana, İran?da İmam, Hüseyn veya Ehl-i Beyt’tir. Dindar kitleler beyinlerini ve duyu organlarını kullanarak gerçeği aramaz. Bunun yerine kutsallaştırılmış isimlerin imzasını taşıyan öğretileri ve doğmaları körü körüne taklit ederler. Putperestler, sözleri anlamadan tekrarlayan papağanlara benzer:

İnkarcıların durumu, sözleri ancak bağırma ve çağırma biçiminde algılayarak (anlamadan) tekrarlayan kişi gibidir. Sağır, dilsiz ve kördürler; düşünmezler. (2:171)

İşin tuhaf yanı, halka kör taklitçiliği benimsetenlerin ön safında yer alanlar dini liderlerdir. şeytanın evliyaları saltanatlarını ayakta tutan cehaleti, çeşitli dini terimlerle kurumlaştırarak kitleleri Tek Tanrı’dan ve O’nun gönderdiği Biricik Mesaj’dan saptırdılar. Geleneksel hurafeleri ve din kaynaklarını reddederek insanları sadece Tanrı’nın Mesajına çağıran uyarıcılar, hep din liderlerini karşılarında bulurlar.

Liderleri öne fırladı, “Yürüyün, tanrılarınıza bağlı kalın; sizden istenen sadece budur. Son dinde böylesini işitmedik. Bu bir uydurmadır. Mesaj neden aramızdan ona indirilsin?” Aslında onlar mesajım hakkında kuşku besliyorlar. Hayır, onlar azabı henüz tatmadılar. (38:6-8)

Beyaz sarıklıların kara propagandası

Nitekim Muhammed’in getirdiği mesajın gücü karşısında bocalayan Mekke’nin sarıklı sakallı putperestleri önce mesajcının kişiliğini hedef aldılar. Onu küçük düşürmek için onun bir “büyücü” (sahtekar), bir “şair” (hayalperest) veya bir “mecnun” (deli) olduğu propagandasını yaptılar.

“ALLAH ile birlikte başka tanrılar edinmeyin. Ben O’nun tarafından size gönderilmiş bir uyarıcıyım. İşte böyle, onlardan öncekilere ne zaman bir elçi geldiyse, “Bu bir büyücüdür” yahut “Bu bir delidir” derlerdi. Bunu nesilden nesile birbirlerine mi öğütlediler? Doğrusu, onlar sınırı aşan bir topluluktur.” (51:51-53)

“Kendilerine “La ilahe illa ALLAH”, (Allah’tan başka tanrı yoktur)” denildiğinde büyükleniyorlardı. “Tanrılarımızı deli bir şair için mi terk edeceğiz?” diyorlardı.” (37:35-36)

Mesajı işittiklerinde, inkarcılar nerdeyse seni gözleriyle yiyeceklerdi. “O delidir” diyorlardı. Halbuki bu, halklara bir mesajdır. (68:51-52)

Kuran, bu propaganda karşısında yılmaması için Muhammed’i teşvik eder. Muhammed’in görevi, popülaritesini kaybetme bahasına da olsa mesajı iletmektir.

Sen öğüt ver. Rabbinin sana olan iyiliği sayesinde sen ne bir kahinsin, ne de deli. Yoksa, “O bir şairdir, onun ölmesini bekliyoruz” mu diyorlar? De ki, “Bekleyedurun; ben de sizinle birlikte beklemekteyim.” Bunları rüyalarının etkisiyle mi söylüyorlar, yoksa onlar haddi aşan bir topluluk mudur? Yoksa, “Onu kendi uydurdu” mu diyorlar? Hayır, onlar inanmazlar. (52:29-33)

İnkarcıların despot tutumları ve planları

Despotluk ve terör, putperestlerin değişmez ortak karakterlerinden biri olarak karşımıza çıkar. Terör ve şiddet, beyinlerini kullanmayarak fanatikleşen tüm mukallitlerde görülen bir savunma mekanizmasıdır. Atina’nın çok tanrıcı yöneticileri, tanrılarını diyalektik metotla çürüten Sokrates’i zehirlediler. Tanrı’yı çıkarları için malzeme olarak kullanan Ferisiler ve Romalılar, düzenlerini eleştiren İsa’yı çarmıha mahkum ettiler. Firavun’un teokratik düzenine meydan okuyan Musa ülkesinden sürüldü. Şuayb tehdit edildi. Nuh taşlandı. İbrahim ateşe atıldı. Bazı elçiler de öldürüldü. Kula kulluğa ve din sömürüsüne karşı Tanrı’nın kurtarıcı mesajını haykıran Muhammed diğerlerinden pek farklı karşılanmayacaktı.

“İnkarcılar, seni etkisiz hale getirmek veya seni öldürmek ya da seni sürmek için planlar yapıyorlardı. Onlar plan yapıyorsa ALLAH da plan yapıyor. ALLAH, planlayanların en ustasıdır. Ayetlerimizi dinledikleri zaman, “İşittik dinledik, istesek biz de bunun bir benzerini getiririz. Bu, geçmişlerin efsanelerinden başka bir şey değildir” diyorlardı. “(8:30-31)

Her türlü riski göğüsleyerek Muhammed’in yanında yer alan öncüler çetin bir sınavla karşılaştı. Toplumdan aforoz edildiler. Akrabaları tarafından reddedildiler. Ekonomik sıkıntılar çektiler. Putperest Arapların hakaret ve işkencesine uğradılar. Ezildiler, sürüldüler, öldürüldüler; ama gerçeği savunmaktan yılmadılar.

“Araplar inkarcılıkta ve ikiyüzlülükte en aşırıdır. ALLAH’ın, elçisine indirdiğini tanımamaya da en yakındırlar. ALLAH Bilir, Bilgedir.” (9:97)

Kuşkusuz Muhammed, putperest Arapların baş hedefiydi. Toplum içindeki saygınlığını yitirdiği gibi hayatı tehlikedeydi. Ne var ki, bildiği gerçekleri ne pahasına olursa olsun uzlaşmadan topluma bildirmekle görevliydi. Bu çetin görev için Evrenlerin Rabbi tarafından seçilmişti. Bir insan için düşünebilecek en büyük nimete, yani vahye muhatap olmuştu.

“… ALLAH sana kitap ve bilgeliği indirdi ve sana bilmediğin şeyleri öğretti. ALLAH’ın sana olan lütfu büyüktür.” (4:113)

Muhammed ve beraberindekiler, kendilerine yöneltilen bu saldırı kampanyası karşısında din ve inanç özgürlüğünü savundular (109:6). Çıkarlarını düşünen liderler ve kafa konforları bozulan izleyiciler bu çağrıya şiddet ile karşılık vereceklerdir. Ne var ki, kopardıkları yaygara ve estirdikleri terör, karanlıklarını ışığın aydınlığından korumaya yetmeyecektir.

---